Αν κάποιο πολιτικό κόμμα λειτουργεί με νοοτροπία stage, τότε αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝ και λοιπές αριστερές συνιστώσες).
Σύμφωνα με απόρρητη έρευνα που είχε γίνει, όταν η Μαρία Δαμανάκη προτάθηκε για υποψήφια δήμαρχος Αθηναίων, σχεδόν ένας στους τρεις "συνασπιζόμενους", έμοιαζαν να κάνουν κάτι σαν την απαραίτητη και αναγκαία πρακτική και μαθητεία, μέχρι να τους δώσουν το πράσινο φως για να ενταχθούν ή να συνεργαστούν με το κυβερνών κόμμα, συνήθως με το ΠΑΣΟΚ (καμιά φορά και με τη ΝΔ). Δεν το γράφω αυτό υποτιμητικά, γιατί συνήθως είναι άτομα έξυπνα, ικανά, ιδανικά για δύσκολες αποστολές και πάνω απ' όλα πιστά κι εχέμυθα στον αρχηγός τους. Δεν είναι τυχαίο, ότι δεν υπάρχει Έλληνας πρωθυπουργός από τη μεταπολίτευση και μετά, ο οποίος δεν είχε αριστερούς ή πρώην αριστερούς στο επιτελείο του.(Φανταστείτε, ότι αριστερούς συμβούλους διέθετε ακόμη και ο Μητσοτάκης).
Άλλωστε, όπως είπε πει κάποτε και ο Κώστας Λαλιώτης "το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε για 20 χρόνια, όταν μπόρεσε να ενσωματώσει τους αριστερούς..."
