Στον Πειραιά του 2025, φαίνεται πως το πρόβλημα δεν είναι οι μελέτες που λείπουν, αλλά οι πολίτες που τις ζητούν.
Το Παρατηρητήριο Πειραϊκής απηύθυνε θεσμικά, εγγράφως και με υπογραφές κατοίκων, σαφές ερώτημα προς τον Δήμο Πειραιά: αν υπάρχει εγκεκριμένη κυκλοφοριακή μελέτη που να τεκμηριώνει τις παρεμβάσεις στην οδό Κλεισόβης. Η απάντηση του Δήμου απέφυγε το ερώτημα. Αντί για την προσκόμιση της ζητούμενης μελέτης, δόθηκε μέσω του αρμόδιου αντιδημάρχου μια γενική περιγραφή έργων, εγκρίσεων και χρηματοδοτήσεων, χωρίς ουσιαστική τεκμηρίωση.
Με αυτή τη λογική, η Κλεισόβης «προχωρά» εδώ και επτά μήνες κανονικά: χωρίς κυκλοφοριακή μελέτη, χωρίς διαβούλευση και χωρίς ουσιαστική ενημέρωση των κατοίκων που υφίστανται καθημερινά τις συνέπειες.
Κατόπιν, το Παρατηρητήριο Πειραϊκής απηύθυνε το ίδιο ερώτημα και αίτημα ελέγχου της δημόσιας χρηματοδότησης στο Υπουργείο Οικονομικών. Τότε, ο Δήμαρχος Πειραιά επέλεξε, στο χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο, να στοχοποιήσει τον εκπρόσωπο του Παρατηρητηρίου, δηλώνοντας επί λέξει ότι πρόκειται για «έναν κύριο που ασχολείται με τα Δημοτικά, βέβαια λίγο παραέξω από το Δήμο».
Μια φράση που μιλά από μόνη της. Αποτυπώνει μια αντίληψη σύμφωνα με την οποία ο έλεγχος, η θεσμική διεκδίκηση και η συμμετοχή των πολιτών θεωρούνται ανεπιθύμητα όταν δεν είναι αρεστά. Μια αντίληψη που παρουσιάζει την αναζήτηση μιας κυκλοφοριακής μελέτης ως πράξη που δήθεν «εμποδίζει την πλειοψηφία».
Φαίνεται, για άλλη μια φορά, ότι στον Δήμο Πειραιά η θεσμική προσφυγή αντιμετωπίζεται ως αντικοινωνική πράξη. Αντίθετα, κανονικότητα θεωρείται η αλλοίωση μιας γειτονιάς χωρίς μελέτες, χωρίς διάλογο και χωρίς απαντήσεις. Κανονικότητα θεωρείται και η σιωπή μιας αντιπολίτευσης που έχει εκλεγεί ακριβώς για να ασκεί έλεγχο.
Ωστόσο, στον Πειραιά εξακολουθούν να υπάρχουν κάτοικοι που διεκδικούν το αυτονόητο και δεν περιορίζονται στον ρόλο του ψηφοφόρου κάθε πέντε χρόνια. Το συμπέρασμα είναι πλέον σαφές: ούτε για την Κλεισόβης ούτε για τις αναπλάσεις που έπονται υπάρχουν οι αναγκαίες μελέτες.
Το ζήτημα δεν είναι οι πολίτες που τις αναζητούν, αλλά η απουσία των μελετών.
