Τι συμβαίνει όταν οι άστεγοι πεθαίνουν στους δρόμους του Πειραιά...
Οι Πειραιώτες αποστρέφουν το βλέμμα τους όταν τυχαία διασταυρώνεται με αστέγους, ορισμένοι γκρινιάζουν για την τριτοκοσμική εικόνα της πόλης που χαλάει το success story ακριβώς κάτω από τον φαντασμαγορικά φωτισμένο πύργο. Σε πολλούς η παρουσία αστέγων μπορεί να προκαλεί οίκτο, αηδία ή φόβο. Ο αποτροπιασμός για την εικόνα της έλλειψης στέγης επισκιάζει την ανθρώπινη ύπαρξη επειδή οι άστεγοι δεν θεωρούνται ως άτομα αλλά ως άπλυτες μάζες.
Εκτεθειμένοι στα καιρικά φαινόμενα , την έλλειψη τροφής και τη βία το προσδόκιμο επιβίωσής τους είναι πολύ χαμηλό, οι θάνατοι τους ωστόσο δεν απασχολούν κανέναν. Έτσι και στην περίπτωση του Αλέκου ο οποίος την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς κατέληξε στο παγκάκι της Τερψιθέας.
Οι άστεγοι της περιοχής κάλεσαν το ασθενοφόρο. Αυτή είναι και η μοναδική πρακτική που γνωρίζουν οι άνθρωποι του δρόμου όταν κάποιος πεθαίνει. Το ίδιο έκαναν και με τη Βούλα που πέθανε πριν 5 μήνες στο λιμάνι. Από κει και πέρα η τύχη της σορού αγνοείται όπως αγνοείται αν κάποιος τούς αναζήτησε ή αν είχαν μια κηδεία σαν των κοινών ανθρώπων τις κηδείες.
Από τη σχετική βιβλιογραφία για τον τρόπο διαχείρισης παρόμοιας κατάστασης στο εξωτερικό μαθαίνουμε ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το θέμα της ταφής των αστέγων είναι ευθύνη των δήμων. Οι δήμοι διαθέτουν συστήματα και πρωτόκολλο χειρισμού της καύσης και της ταφής για όσους άστεγους δεν βρίσκεται συγγενής ή φίλος.
Κάθε χρόνο, μόνο στη Νέα Υόρκη, για περισσότερους από 1500 αστέγους ο δήμος αναλαμβάνει την διαδικασία ταφής ή αποτέφρωσης.
Παρομοίως στην χώρα μας οι άστεγοι εμπίπτουν στη φροντίδα της τοπικής αυτοδιοίκησης, ωστόσο σε ότι αφορά την περιφέρεια και τους δήμους Πειραιά αυτό είναι μόνο θεωρητικό καθώς τα νοσοκομεία είναι εκείνα που σηκώνουν ολοκληρωτικά το βάρος της νοσηλείας και ταφής. Μετά την διακομιδή των νεκρών αστέγων στα νοσοκομεία ακολουθεί νεκροψία και κατόπιν ξεκινά μια γραφειοκρατική Οδύσσεια κατά την οποία η αστυνομία μέσω δακτυλικών αποτυπωμάτων αναζητά τους συγγενείς.
Στην περίπτωση που οι συγγενείς δεν βρεθούν ή βρεθούν πλην όμως αρνηθούν να αναλάβουν την διαδικασία ταφής, μια δεύτερη Οδύσσεια προβλέπεται προκειμένου να εξασφαλισθεί η εντολή του εισαγγελέα για την παραλαβή της σορού από το γραφείο τελετών. Είναι τόσο χρονοβόρα ή όλη διαδικασία που η παραμονή του αζήτητου σώματος μπορεί να φτάσει τους δυο μήνες στους νεκροθαλάμους του νοσοκομείου .
Τελικά όταν η όλη διαδικασία αναζήτησης ολοκληρωθεί ,το νοσοκομείο πληρώνει το γραφείο τελετών να διενεργήσει τα της ταφής ή καύσης με συνοπτικές διαδικασίες.
Και ούτε μάτια εδάκρυσαν ούτε καρδιές εράγισαν…
Της Δήμητρας Βήνη
Δ/ντριας μονάδας μεσογειακής αναιμίας νοσοκομείου Νίκαιας
