Ο Chetty με την ομάδα του εξέτασαν τα κοινωνικά δίκτυα 72,2 εκατομμυρίων χρηστών του Facebook ηλικίας 25 έως 44 ετών για να δημιουργήσουν τρεις κατηγορίες «κοινωνικού κεφαλαίου». Η πρώτη αφορά την σύνδεση ανθρώπων με χαμηλότερο εισόδημα με εκείνους με υψηλότερο- αυτό που αποκαλούν «economic connectedness».
Η επόμενη ονομάζεται «social cohesion», που ουσιαστικά μετράει αν η ομάδα φίλων κάποιου έχει κλίκες και αν οι φίλοι μέσα στο δίκτυο αυτού του ατόμου είναι φίλοι και μεταξύ τους. Η τρίτη κατηγορία είναι το «civic engagement», που εξετάζει αν κάποιος συμμετέχει σε οργανώσεις πολιτών, όπως ομάδες εθελοντών, ή αν τις εμπιστεύεται.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, από αυτούς τους τρεις τρόπους μέτρησης του κοινωνικού κεφαλαίου, ο μόνος που συνδέεται πραγματικά με την οικονομική κινητικότητα είναι οι φιλίες με άτομα από υψηλότερο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, αν τα παιδιά με χαμηλότερο εισόδημα μεγάλωναν σε περιοχές που έχουν την ίδια οικονομική διασύνδεση με γειτονιές παιδιών με υψηλότερο εισόδημα, τα μελλοντικά τους κέρδη αυξάνονται κατά μέσο όρο 20%.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε περιοχές με υψηλότερο ποσοστό φιλίας μεταξύ ατόμων χαμηλής και υψηλής κοινωνικοοικονομικής κατάστασης «έχουν πολύ υψηλότερα ποσοστά ανοδικής κινητικότητας».
Για παράδειγμα, μία από τις μελέτες συγκρίνει τη Μινεάπολη και την Ινδιανάπολη. Στη Μινεάπολη, τα άτομα με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο έχουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό φιλίας με άτομα με υψηλό κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο, σε σύγκριση με πολύ μικρότερο ποσοστό στην Ινδιανάπολη. Εξαιτίας αυτού, τα παιδιά με χαμηλότερο εισόδημα στη Μινεάπολη βγάζουν περισσότερα χρήματα στην ενήλικη ζωή τους.
Αυτό πρακτικά σημαίνει επίσης ότι, τα άτομα που ζουν σε γειτονιές με χαμηλότερο εισόδημα έχουν λιγότερες ευκαιρίες να αλληλεπιδράσουν και να γίνουν φίλοι με άτομα με υψηλότερο εισόδημα.
Οπότε, αν ένας τρόπος για να βελτιώσει κανείς την οικονομική του κατάσταση, είναι οι φιλίες με ανθρώπους από υψηλότερο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο, γιατί αυτό δεν συμβαίνει; Στην ουσία, διαπιστώνουν οι ερευνητές, οι άνθρωποι με το χαμηλότερο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο κάνουν περισσότερο φίλους με ανθρώπους που ζουν στη γειτονιά τους.
Για παράδειγμα, οι άνθρωποι από υψηλότερο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο κάνουν τους περισσότερους φίλους τους στο κολέγιο, το οποίο δεν είναι προσβάσιμο για πολλούς, ιδίως για τους φτωχότερους Αμερικανούς. Αλλά ακόμη και στο κολέγιο, οι Αμερικανοί με χαμηλότερο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο είναι λιγότερο πιθανό να γίνουν φίλοι με τους πλουσιότερους συνομηλίκους τους, μέρος αυτού που οι ερευνητές αποκαλούν «friending bias».
Αυτή η προκατάληψη «φαίνεται να καθορίζεται από τη δομή των ιδρυμάτων και όχι μόνο από τις προσωπικές προτιμήσεις. Οι χώροι στους οποίους αλληλεπιδρούν διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό, τους τύπους ανθρώπων που καταλήγουν να συναντούν», εξηγεί ο Chetty. Για παράδειγμα, οι φιλίες που δημιουργούνται σε θρησκευτικά ιδρύματα είναι πιο πιθανό να διαπερνούν τα ταξικά όρια.
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τον Chetty, είναι εξίσου σημαντικό να έχουμε κατά νου και την επαγγελματική κατάρτιση.
