"Ο μόνος κερδισμένος από τέτοιου είδους πρόχειρες, βεβιασμένες και κοινωνικά άδικες κυβερνητικές αποφάσεις είναι...
η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, ο διχασμός, που τελικά αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» των ακροδεξιών και των νεοναζιστών της ΧΑ που βρήκαν ευκαιρία να σηκώσουν πάλι κεφάλι στις γειτονιές του Πειραιά δύο χρόνια μετά τα εγκλήματα τους".
Αυτό τονίζει ο Δημήτρης Καρύδης πρώην Βουλευτή Α΄ Πειραιά και Νήσων, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία και λειτουργία των καταυλισμών προσφύγων στον Πειραιά και όχι μόνο, διατυπώνει με επιχειρήματα, ο Δημήτρης Καρύδης πρώην Βουλευτή Α΄ Πειραιά και Νήσων, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.
Ο Δημήτρης Καρύδης σημειώνει τα εξής :
Είναι αυτονόητο ότι η Ελλάδα, για να ανταπεξέλθει στις τεράστιες ροές προσφύγων και μεταναστών πρέπει να αναπτύξει ένα πλέγμα δομών και υπηρεσιών που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες. Με δεδομένο ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει την ανάληψη οποιασδήποτε πρωτοβουλίας χωρίς την οικονομική στήριξη της ΕΕ ,η κυβέρνηση όφειλε να έχει έτοιμο σχέδιο(αξιοποιώντας το ήδη εγκεκριμένο από το 2010 Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Μικτών Μεταναστευτικών ροών) και να το έχει ήδη υποβάλει για χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Αν το έκανε αυτό θα γινόταν σαφές ότι οι ανάγκες για δομές είναι πολύ περισσότερες από τα 5 hot spots των νησιών και τα δύο κέντρα της ενδοχώρας. Οι δομές που απαιτούνται αφορούν όλες τις διαδικασίες από την πρώτη υποδοχή μέχρι τη φιλοξενία, την απόδοση ασύλου ,την κράτηση και επιστροφή των μεταναστών που δεν δικαιούνται διεθνή προστασία. Στον χρόνο που έχει ήδη χάσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα μπορούσε ήδη να είχε υπάρξει οικονομική βοήθεια από την ΕΕ και όλα να κυλούν πιο ομαλά και οργανωμένα.
Αντί για αυτό η κυβέρνηση τρέχει πίσω από τις εξελίξεις και αναγκάζεται κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή να πάρει αποσπασματικά μέτρα, αμφίβολης αποτελεσματικότητας και χωρίς διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες.
Η εύκολη λύση είναι να στείλει τις δομές στις πιο «υποβαθμισμένες» περιοχές (Σχιστό,Διαβατά ).Με τον πιο κυνικό τρόπο επιλέγει αυτούς που είναι ασθενέστεροι οικονομικά και κοινωνικά .Η κυβέρνηση αδιαφορεί συνειδητά για τον επιχειρησιακό σχεδιασμό και αποθεώνει για μια ακόμη φορά την επικοινωνία. Δεν δίνει αξιόπιστες λύσεις στα προβλήματα που μεγεθύνονται και στην σημερινή συγκυρία μπορεί να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Ποιες θα είναι όμως μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οι επιπτώσεις που θα έχουν τα hotspots και τα κέντρα κράτησης που δημιουργούνται σε υποβαθμισμένες περιοχές, οι οποίες μαστίζονται από την οικονομική και κοινωνική κρίση;
Αυτό θα έπρεπε να είναι ένα βασικό και καίριο ερώτημα στον εθνικό και τον επιχειρησιακό σχεδιασμό μιας κυβέρνησης για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που απασχολούν την Ευρώπη και κυρίως τη χώρα μας όπως είναι το προσφυγικό και το μεταναστευτικό.
Η αλληλεγγύη και η φροντίδα προς τους κατατρεγμένους των πολέμων αποτελεί αυτονόητη υποχρέωση για μια χώρα και ένα λαό που έχει βιώσει ανάλογες δοκιμασίες, αλλά και προς αυτούς που η οικονομική ανέχεια και η αναζήτησή μιας καλύτερης ζωής τους οδηγεί στο ξεριζωμό. Είναι δείκτης πολιτισμού, ανθρωπιάς και δημοκρατίας.
Ακόμα όμως και αυτή την ανάγκη για ανθρωπιά και αλληλεγγύη η κυβέρνηση την χειρίζεται επικοινωνιακά. Ένα χρόνο μετά την έναρξη της κρίσης γενικολογεί χωρίς να έχει αναλάβει ούτε μια πρωτοβουλία για να σωθούν οι άνθρωποι που πνίγονται στο Αιγαίο. Μιλάει στο όνομα τους αλλά και στο όνομα των στελεχών του Λιμενικού που τις μέρες της κρίσης δεν είδαν ούτε ένα επιπλέον πλωτό μέσο να έρχεται να ενισχύσει τις ηρωικές τους προσπάθειες.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να εφαρμοστούν άλλες λύσεις για την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού, με απευθείας επανεγκατάσταση των προσφύγων από τις χώρες που προσωρινά διαμένουν. Για επικοινωνιακούς λόγους έστησε ένα σκηνικό απευθείας συζητήσεων με την Τουρκία με τα γνωστά αποτελέσματα. Δεν είχε μια κουβέντα υποστήριξης της πρότασης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για το πρόγραμμα «Κιβωτός» που μπορεί να σώσει τις ζωές μικρών παιδιών χωρίς να απαιτείται η συνεργασία της Τουρκίας.
Μετέτρεψε την προσφυγική κρίση σε εθνική κρίση αδικώντας και τη χώρα και τους πρόσφυγες.
– Είναι δυνατόν η Τουρκία που αποτελεί βασικό κρίκο στην επιδείνωση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος, να βάζει σκληρούς όρους οικονομικούς και εθνοστρατηγικούς για τη διασφάλιση των συμφερόντων της, προκειμένου να συνεργαστεί με την Ευρώπη και η Ελλάδα να μην έχει ακόμα συνεκτικό σχέδιο για τη διαχείριση της κρίσης ώστε να ζητήσει χρηματοδότηση από την ΕΕ;
– Είναι δυνατόν από την «περίοδο της Τασίας» και των δήθεν «ανοικτών συνόρων» που οι πρόσφυγες και οι μετανάστες «λιαζόντουσαν» στις πλατείες και «εξαφανίζονταν» από προσώπου γης ή από την αρνηςη Καμμένου το καλοκαίρι να γίνουν hotspots στα νηςια, χωρίς ούτε μια συγνώμη προς τον ελληνικό λαό να περνάει στην υιοθέτηση κατασταλτικών μέτρων χωρίς καμία πρόνοια για τους ίδιους τους πρόσφυγες μόνο και μόνο επειδή την ώρα της πραγματικής διαπραγμάτευσης και διαβούλευσης εντός της ΕΕ σφύριζε αδιάφορα;
– Είναι δυνατόν να θεωρείται σοβαρή και υπεύθυνη μια κυβέρνηση που κινείται με τέτοια ευκολία από το άσπρο στο μαύρο;
Που χάνει καθημερινά την εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία της εντός και εκτός της χώρας- αφού επί μήνες έκανε ψεύτο-λεονταρισμούς απειλώντας με έξοδο από την Σένγκεν – όπως απειλούσε παλαιότερα με Grexit- και τώρα τα υπογράφει όλα παρ’ οτι αδυνατεί να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα, αλλά και να προστατεύσει τον ελληνικό λαό;
Έχασε την ευκαιρία να μετατρέψει το μειονέκτημα του προσφυγικού- μεταναστευτικού σε πλεονέκτημα για τα εθνικά μας συμφέροντα στην Ευρώπη. Αποδόμησε με την αλλοπρόσαλλη πολιτική της κάθε πιθανό επιχείρημα της χώρας καταρρακώνοντας την αξιοπιστία και τη διαπραγματευτική της ισχύ. Τώρα έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ της εξόδου από τη Σένγκεν, του κλεισίματος των βορείων συνόρων και του εγκλωβισμού -χωρίς καμία προετοιμασία- δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στη χώρα.
Ας έρθουμε όμως στο θέμα το οποίο έχει κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις και μιλώ για τον τρόπο που αποφασίστηκε ο τόπος που πρέπει να δημιουργηθούν τα hotspots ιδιαίτερα στην ενδοχώρα και πρωτίστως στην Αττική. Σύμφωνα με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο του υπουργού Μουζάλα δεν είναι απλά κέντρα καταγραφής -φιλοξενίας, αφού με μια απλή απόφαση του υπουργού μπορούν να μετατραπούν σε χώρους κράτησης μεταναστών.(τύπου Αμυγδαλέζας).Αυτό προσπαθούν εναγωνίως να κρύψουν οι Υπουργοί και οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που πέρσι τέτοιο καιρό διαδήλωναν για να κλείσουν την Αμυγδαλέζα. Κάνουν για μια ακόμη φορά στροφή 180 μοιρών. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια που δεν θέλουν να παραδεχθούν λέγοντας διαρκώς ψέματα.
Η Ελληνική κυβέρνηση δήθεν διεκδικεί το δίκαιο επιμερισμό των προσφύγων στα κράτη μέλη της ΕΕ αλλά δεν πράττει αντίστοιχα όταν πρέπει να μοιράσει το «βάρος» μεταξύ των περιοχών της ελληνικής επικράτειας.
Αν υπήρχε σχέδιο οι απαιτούμενες δομές θα μπορούσαν να γίνουν σε περισσότερες περιοχές τόσο στην Αττική όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα έτσι ώστε να μοιραστούν αναλογικά τα βάρη. Δεν θα είχαμε κέντρα που θα φιλοξενούν χιλιάδες ανθρώπους αλλά κέντρα με περιορισμένο αριθμό για να προσφέρονται ανθρώπινες υπηρεσίες φροντίδας (υποδομές, σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δημιουργική απασχόληση, φροντίδα για τα παιδιά και τις ευπαθείς ομάδες).
Τα βάρη δεν πρέπει για μια ακόμη φορά να τα σηκώσουν μόνο περιοχές που είναι ήδη υποβαθμισμένες. Η κυβέρνηση όφειλε να μην ξεκινήσει από εκεί. Από περιοχές που ήδη έχουν γονατίσει υπό το βάρος της κρίσης και βιώνουν υψηλά ποσοστά ανεργίας, ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση, τεράστια οικονομικά και περιβαλλοντικά προβλήματα.
Και εδώ όμως υπήρξε πλήρης διάψευση από μια κυβέρνηση που επικαλείται μόνο στα λόγια τις προοδευτικές αντιλήψεις την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότιμη και αναλογική κατανομή βαρών, αλλά στη πράξη εφαρμόζει τα τελείως αντίθετα.
Γιατί, ποιος κανόνας κοινωνικής δικαιοσύνης ώθησε τη κυβέρνηση Τσίπρα να διαλέξει μόνο το Σχιστό (μια φτωχή περιοχή μεταξύ του Περάματος και του Κερατσινίου) για τη δημιουργία Κέντρου φιλοξενίας και κράτησης και όχι και άλλες περιοχές στη Βόρεια, Ανατολική ή Νότια Αττική, για να μεταφέρει από 500 έως 4 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες;
Και όλες αυτές τις επιλογές τις έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς κανένα ουσιαστικό διάλογο με την περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση λαμβάνοντας αντιθέτως μονομερείς και αιφνιδιαστικές αποφάσεις. . Με τον πιο χυδαίο τρόπο επιλέγει να θέσει το δίλλημα της ανικανότητας της σε τοπικούς άρχοντες εγνωσμένης δημοκρατικής και αντιρατσιστικής ευαισθησίας.
Ο Αντιπεριφερειάρχης και οι Δήμαρχοι του Πειραιά βρέθηκαν προ τετελεσμένων γεγονότων και αποφάσισαν, να στηρίξουν με προϋποθέσεις τη λειτουργία του hotspot . Είναι γεγονός ότι η απόφαση τους είναι απόφαση αμηχανίας. Γιατί όταν τίθενται προϋποθέσεις πρέπει η κυβερνητική πλευρά να εκφράσει από πριν την συμφωνία της και να αναλάβει τις ανάλογες δεσμεύσεις. Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει φυσικά και οι προϋποθέσεις γίνονται απλές ευχές!!!
Δυστυχώς ο μόνος κερδισμένος από τέτοιου είδους πρόχειρες, βεβιασμένες και κοινωνικά άδικες κυβερνητικές αποφάσεις είναι η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, ο διχασμός, που τελικά αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» των ακροδεξιών και των νεοναζιστών της ΧΑ που βρήκαν ευκαιρία να σηκώσουν πάλι κεφάλι στις γειτονιές του Πειραιά δύο χρόνια μετά τα εγκλήματα τους.
Το δράμα είναι ότι η οδυνηρή εμπειρία της ανόδου της ξενοφοβίας, του ρατσισμού της Ακροδεξιάς και του Νεοναζισμού, ιδιαίτερα στις πιο φτωχές ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως στις πιο φτωχές περιοχές εντός των Ευρωπαϊκών χωρών όχι μόνο δεν διδάσκει αλλά παραβιάζει κατάφωρα ,τον κοινό νου και τη λογική".
@ Ευχαριστούμε το φίλο που μας έστειλε την ανακοίνωση του Δημήτρη Καρύδη Ίσως μια από τις πιο σωστές αναλύσεις για το προσφυγικό...
