Μια 25χρονη γυναίκα από την Αυστραλία αποφάσισε να προχωρήσει σε ιατρικώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία, αφού οι θεραπείες δεν κατόρθωσαν να ανακουφίσουν την πορεία μιας σπάνιας και ανίατης... νευρολογικής νόσου.
Η Αναλίζε Χόλαντα διαγνώστηκε στα 18 με αυτόνομη γαγγλιοπάθεια και μέχρι τα 22 της ενημερώθηκε ότι η κατάστασή της ήταν ανίατη. Σύμφωνα με αναφορές, έχει εγκριθεί η νόμιμη ευθανασία της και πλέον αναμένει την εφαρμογή της απόφασης.
Η νόσος επιτίθεται στα αυτόνομα γάγγλια και διαταράσσει ζωτικές, ακούσιες λειτουργίες, προκαλώντας χρόνιο πόνο, ναυτία και επαναλαμβανόμενους εμετούς. Οι θεράποντες γιατροί δοκίμασαν διάφορες λύσεις σίτισης: σωλήνες σίτισης αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και τελικά χρησιμοποιήθηκε ολική παρεντερική διατροφή για να παρακαμφθεί η δυσλειτουργία του στομάχου. Η ασθενής προειδοποιεί για τον υψηλό κίνδυνο λοιμώξεων μέσω της ενδοφλέβιας χορήγησης: «λόγω της ενδοφλέβιας χορήγησης που εισέρχεται κατευθείαν στην κυκλοφορία του αίματος, αν κολλήσω κάποια λοίμωξη, η κατάσταση μετατρέπεται πολύ γρήγορα σε σήψη, κάτι που είναι πολύ, πολύ επικίνδυνο». Η Χόλαντ έχει επιβιώσει από σήψη 25 φορές.
Οι μακροχρόνιες θεραπείες έχουν επίσης προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές: βαριά οστεοπόρωση με τέσσερα κατάγματα στη σπονδυλική στήλη και ένα στο στέρνο, καθώς και καρδιοαναπνευστική επιβάρυνση που συνοδεύεται από μόνιμη δυσλειτουργία των πνευμόνων. Το περιστατικό εγείρει ερωτήματα γύρω από την ιατρική διαχείριση ασθενειών χωρίς θεραπεία και την εθνική νομοθεσία για την ευθανασία, ενώ επισημαίνει τις ανθρώπινες συνέπειες της παρατεταμένης εκτεθειμένης σε επιπλοκές θεραπείας.
