Το τραγούδι «Το γλέντι» καθιερώθηκε το φετινό καλοκαίρι ως το απόλυτο hit και έγινε viral, παίζοντας σε όλα τα νυχτερινά μαγαζιά, τα ραδιόφωνα και όπου αλλού, κι άπαντες το σιγοτραγουδούν όπου σταθούν κι... όπου βρεθούν.
Κι όμως, «Το γλέντι» δεν είναι νέο τραγούδι, καθώς υπάρχει εδώ και 13 χρόνια!
Οι εκτελέσεις είναι πλέον αμέτρητες, από καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Απέργης και η Ιουλία Καραπατάκη μέχρι πλήθος άλλων που δεν το παραλείπουν ποτέ από τις ζωντανές τους εμφανίσεις.
Όσον αφορά στον δημιουργό, ο Νίκος Οικονομίδης, με δεκαετίες πορείας στην καταγραφή και ανάδειξη της νησιώτικης μουσικής μίλησε στο skai.gr για την επιτυχία του τραγουδιού και όπως λέει οι νέοι αναζητώντας κάτι αληθινό και αυθεντικό, αγκαλιάζουν τα πανηγύρια σαν μια γιορτή που τους φέρνει πιο κοντά στις ρίζες τους.
Η πρωτότυπη εκτέλεση από τον Νίκο Οικονομίδη
Η εκτέλεση από τον Νίκο Απέργη
Live η εκτέλεση από την Ιουλία Καραπατάκη
Η διασκευή των Onirama
Αναλυτικά η συνέντευξη του Νίκου Οικονομίδη στο skai.gr
Πώς νιώθετε που το τραγούδι σας “Το γλέντι” έγινε viral μετά από τόσα χρόνια;
«Νιώθω πολύ ωραία. Αυτό το συναίσθημα το είχα νιώσει ξανά όταν ήμουν 26 χρονών και είχαν κάνει επιτυχία και τα τραγούδια μου τότε. Το “Γιάντα να μην θέλεις, γιάντα, την αγάπη μου για πάντα”.
Όπου πήγαινα έπαιζαν αυτά τα τραγούδια. Μου άρεσε που δεν φαινόμουν πίσω από αυτές τις μεγάλες επιτυχίες. Με ένοιαζε μόνο να γράφω ωραία τραγούδια, να αρέσουν στον κόσμο, να περνάει καλά με αυτά, να ερωτεύεται.
Μπορώ να σας πω, όμως, πώς με το “Γλέντι” ίσως και να μην ήθελα να γίνει τόσο μεγάλη επιτυχία. Το παρα-ακούω. Με φοβίζει που το ακούω τόσο πολύ παντού.
Είναι σαν να το ρυθμοποιεί κάποιος χωρίς να το νιώθει.Το βλέπω και σε κάποιους συναδέλφους, το χρησιμοποιούν όχι γιατί το νιώθουν. Το λένε με μια προχειρότητα. Είμαι σίγουρος πώς μπορεί να μην έχουν ακούσει καν το πρωτότυπο. Υπάρχει μια υπερκατανάλωση του τραγουδιού αυτή τη στιγμή, σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται πολύ εμπορικό.
Χαίρομαι όμως όταν βλέπω πιο δημιουργικές εκδοχές, για παράδειγμα κάποιος το έκανε με jazz μουσική. Σημασία έχει όμως πώς συμμετέχει ο κόσμος και απολαμβάνει αυτό το τραγούδι».
Έχουν συμβάλλει τα social media και κυρίως το Tik-Tok σε όλο αυτό το virality του τραγουδιού. Ποια είναι η άποψή σας;
«Τα social media είναι πλέον ο τρόπος που επιλέγει ο κόσμος για να ενημερωθεί. Τα νέα παιδιά πια μαθαίνουν τα νησιώτικα τραγούδια, τους στίχους των τραγουδιών και όπου βρεθώ τους βλέπω πώς διασκεδάζουν μαζί μας. Αυτό γίνεται με τη δύναμη των social media. Εγώ εμπνέομαι από τα νέα παιδιά. Μαθαίνουν τη νησιώτικη παράδοση.
Οσο και να παλεύουν οι μεγάλες εταιρείες με τους μεγάλους καλλιτέχνες να προωθήσουν κάποια τραγούδια, αν δεν τα μάθει και να τα αγαπήσει ο κόσμος δεν μπορεί να γίνει κάτι. Εγώ το έχω και ως στάση ζωής.
‘Είμαι ανεξάρτητος καλλιτέχνης, η δισκογραφία μου δεν ανήκει σε καμία εταιρεία. Δεν θα πάρω ποτέ τηλέφωνο κάπου και να τους πω “διαφημίστε με”».
Οι νέοι πάνε πιο εύκολα πλέον στα πανηγύρια;
«Oι νέοι το έχουν ανάγκη. Ανακάλυψαν κάτι αυθεντικό για αυτό και τα στηρίζουν τόσο πολύ. Όταν πάει σε ένα πανηγύρι, δίνει λίγα χρήματα, περνάει καλά, βλέπει κόσμο, και είναι τόσο αυθεντικό. Οι νέοι ψάχνουν τη ρίζα τους και ίσως νιώθουν πώς εκεί την βρίσκουν».
Σε εσάς τι λένε όταν σας αναγνωρίζουν;
«Υπάρχει μια αγάπη από τους νέους στο πρόσωπο μου. Και αυτό με χαροποιεί. Υπάρχει μια αποδοχή και μου δείχνουν πώς ξέρουν πολλά πράγματα από τη δουλειά μου. Νιώθω πολύ πιο οικεία με τους νέους από ό,τι με τους μεγαλύτερους που πολλές φορές είναι λίγο πιο “εγκλωβισμένοι”. ‘Εγώ προσπαθώ να επικοινωνώ τα νησιά μεταξύ τους, και η νέα γενιά ακούει τα πάντα δεν έχει κόμπλεξ, ξεχωρίζει ένα τραγούδι φτάνει αυτό να είναι καλό».
Στην πορεία σας υπήρχε κάποια δύσκολη στιγμή που σας έκανε να σκεφτείτε ακόμη και να τα παρατήσετε;
«Βέβαια, το 2008 το σκέφτηκα. Έβλεπα ότι η Ελλάδα ακούει πιο εμπορικά τραγούδια και δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η καταγραφή της παράδοσης. Ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω και να κάνω ένα άλλο επάγγελμα.
Ένας φίλος μου, μου είπε δεν θα τα παρατήσεις, πρέπει να αποδείξεις πώς όλα αυτά που έχεις κάνει είναι σπουδαία. Τότε λοιπόν, μου έκλεισε να πάω σε μια μουσική σκηνή. ‘
Όταν πήγα και είδα την ουρά έξω, όταν είδα τους νέους ανθρώπους να ξέρουν τα τραγούδια μου, είπα πώς όλα αυτά που έβλεπα δεν είναι η πραγματική Ελλάδα. Υπάρχει και κόσμος που με καταλαβαίνει και με ακολουθεί. Προσπαθώ όμως και εγώ να εξελίσσομαι συνεχώς. Εγώ πλέον αναγκάζομαι και λέω αρκετά όχι, γιατί δεν έχουμε χρόνο να πάμε να παίξουμε παντού. Απευθύνομαι στο κοινό, δεν έχω μάνατζερ, ούτε εταιρεία, εδώ και 40 χρόνια το παλεύω μόνος μου. Με παίρνει κόσμος και μου λέει “Έλα με την ορχήστρα σου να περάσουμε καλά”.
Εμένα δεν με ενδιαφέρει να ξέρει ο κόσμος το όνομά μου. Με ενδιαφέρει να κάνω όμορφα τραγούδια και να τα αγαπάει ο κόσμος. Να μπορεί να ερωτευτεί με αυτά ο κόσμος, να αγαπηθεί, να κάνει εικόνες».
