Συγκλονίζει η Μαρία Καραγιάννη μιλώντας για τον εφιάλτη που έζησε με αφορμή τη συμπλήρωση 15 ετών από τη φωτιά στη Marfin που στοίχισε τη ζωή σε... 3 ανθρώπους.
Η Μαρία Καραγιάννη μίλησε για τον «απόλυτο τρόμο» που έζησε μέσα στη φλεγόμενη Marfin αλλά και την μεγάλη απεργία και τα επεισόδια που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της μεγαλειώδους πορείας με αφορμή την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου λίγους μήνες νωρίτερα.
Η Μαρία Καραγιάννη μιλώντας στον εκπρόσωπο των εργαζομένων στην Πειραιώς, Μανώλη Μπεμπένη περιέγραψε για τις στιγμές πανικού και χάους που βίωσε:
«Την ώρα που ήμουν στο υπόγειο άκουσα πολύ δυνατούς κρότους και γυαλιά να σπάνε. Ήταν την ώρα που έγινε η επίθεση. Κλειδώσαμε το θησαυροφυλάκιο, πήρα το 100 από το τηλέφωνο του υπογείου». Με ρωτούσαν “πόσοι είστε στο κτίριο; πόσοι είναι οι επιτιθέμενοι;”. Τους έλεγα “δεν βλέπω από τους καπνούς“.
«Πήγα στον 3ο όροφο για να αναπνεύσω»
Για να συνεχίσει: «Προσπάθησα να πάρω την και πυροσβεστική αλλά δεν λειτουργούσε πια το τηλέφωνο και από το φόβο μου να φύγω γρήγορα και να πάω σε χώρο που μπορώ να αναπνεύσω πήρα δυστυχώς το ασανσέρ να πάω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στον 3ο όροφο που ήξερα ότι είχε παράθυρα για να βγω να αναπνεύσω» σημείωσε η κα Καραγιάννη και πρόσθεσε:
«Όταν έφτασα στον 3ο όροφο υπήρχε ένας πανζουρλισμός. Οι συνάδελφοι ήταν στρυμωγμένοι σε ένα διαδρομάκι πολύ μικρό προσπαθώντας να βρουν διέξοδο από το δωμάτιο, υπήρχε σαν αποθηκευτικός χώρος και δίπλα ήταν εγκατεστημένες οι μονάδες του κλιματισμού. Εκεί υπήρχε ένα κλουβί για να κρατάει τις μονάδες κλιματισμού με καμιά διέξοδο. Από ό,τι έμαθα ο Ηλίας ο συνάδελφός μας έσπασε με όλες του τις δυνάμεις αυτή την καταπακτή, μια σχάρα δηλαδή, και σιγά-σιγά βοηθώντας ο ένας τον άλλο βγήκαν σε ένα μπαλκόνι 1Χ2 με κάτι λόγχες προστατευτικές και σκαρφάλωναν τα κακόμοιρα για να πάνε από ελενίτ σε ελενίτ και να βγουν στη (σ.σ. οδό) Χρήστου Λαδά».
Επειδή είδα από την αρχή δεν υπήρχε χώρος και ήταν στριμωγμένοι οι συνάδελφοι. Έπειτα, όπως περιγράφει, πήγε στο κεντρικό μπαλκόνι της Σταδίου αφού είχε δει «έναν συνάδελφος στο κεντρικό μπαλκόνι που μιλούσε στο τηλέφωνο και ήθελα το τηλέφωνο αυτό για να πάρουμε κάποιον να του πούμε ότι κινδυνεύουμε πάρα πολύ».
«Πατούσες συντρίμμια»
«Δεν θυμάμαι αν κατάφερα τελικά να περιγράψω την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν (σ.σ. στο τηλέφωνο) και μετά από λεπτά το απόλυτο χάος. Να φυσάει ο καπνός κατά πάνω μας, να μην βλέπουμε αν μπορούμε να πάμε να σκαρφαλώσουμε από το μπαλκόνι σε κάποιο περβάζι. Δεν βλέπαμε πού να πατήσουμε. Τρεις από τους πέντε που ήμασταν στο μπαλκόνι κατάφεραν με κίνδυνο της ζωής τους από ένα μικρό περβάζι να περάσουν στα μπαλκόνια του διπλανού κτηρίου».
«Με τη συνάδελφο που μείναμε τελευταίες (στο μπαλκόνι) δεν βλέπαμε, είχε πυκνώσει ο καπνός, δεν μπορούσες να αναπνεύσεις. Σκεφτόμουν ότι στην επόμενη ανάσα θα έχει κλείσει τελείως ο λαιμός μου δεν θα μπορέσω. Όλο αυτό για 40 λεπτά… Να της λέω “πού είναι η πυροσβεστική;” Ζούσαμε τον απόλυτο τρόμο για 40 λεπτά, εκεί το υπολογίζω».
«Εκείνη την ώρα έλεγες ή θα σωθώ ή το επόμενο δίλεπτο δεν θα έχω ανάσα και θα πέσω κάτω. Ήταν τραγικές οι στιγμές, ο απόλυτος τρόμος, παράνοια. Εμένα με έβγαλαν τελευταία οι πυροσβέστες από το εσωτερικό του κτηρίου. Δεν έβλεπα τίποτα. Πίσσα σκοτάδι. Ήταν τέτοια η ένταση της φωτιάς που τα πάντα στο κτήριο ήταν σαν να έχει γίνει βομβαρδισμός. Πατούσες συντρίμμια. Τις επόμενες ημέρες όταν πήγαμε για αυτοψία με την Επιθεώρηση Εργασίας είδαμε ότι είχαν σπάσει τα μάρμαρα από τη σκάλα πιθανολογώ από την θερμοκρασία» συνέχισε η Μαρία Καραγιάννη.
Τέλος περιγράφοντας τη διάσωσή της η κα Καραγιάννη σημείωσε: «Μου βάλαν αντιασφυξιογόνα μάσκα, ένα μπουφάν στην πλάτη και φωτίζοντας τον δρόμο που μπορούσα να περπατήσω, υποβασταζόμενη κατάφερα να με κατεβάσουν κάτω».
Δεν εισακούστηκαν από τη διοίκηση της τράπεζας οι φόβοι και οι αγωνίες μας
«Σε ότι αφορά στο να κλείσει το κατάστημα εννοείται ότι δεν εισακούστηκαν οι φόβοι και οι αγωνίες μας. Αντίθετα, ο περιφερειακός μας είπε να κλείσουμε ένα τέταρτο νωρίτερα από το καθημερινό ωράριο (σ.σ. το κατάστημα). Αυτή ήταν η απάντηση της διοίκησης τις εκκλήσεις και στις αγωνίες μας» τόνισε η Μαρία Καραγιάννη σε άλλο βίντεο που δημοσίευσε ο Μανώλης Μπεμπένης και πρόσθεσε:
«Έκτοτε και με αφορμή τη σημερινή θλιβερή μαύρη επέτειο, το μόνο που μπορώ να πω πια είναι ότι όλοι οι εργαζόμενοι να μην υπολογίζουν τίποτα, καμιά διοίκηση, καμιά εντολή CEO, κανένα κέρδος εργοδότη όταν έχει να κάνει με την έλλειψη αξιοπρέπειας ή της ασφάλειας ή της ζωής του. Να υπολογίζει πρώτα και κύρια τη ζωή τους και την αξιοπρέπεια του και έπειτα τις οποιεσδήποτε απαιτήσεις του εργοδότη».
