Είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι με μεγάλη ιστορία. Πρόκειται για το «Ντιρλαντά» το οποίο τραγουδούσαν στα...
σφουγγαράδικα της Καλύμνου.
Συγκεκριμένα το τραγουδούσαν στους δύτες, όταν ανέβαιναν από τις καταδύσεις, για να τους κρατήσουν ξύπνιους, και να σιγουρευτούν ότι δεν τους χτύπησε η νόσος των δυτών.
Η νόσος των δυτών αφορά στην δημιουργία φυσαλίδων αζώτου, κατά την ανάδυση.
Αυτό συμβαίνει γιατί το άζωτο όταν βρεθεί από συνθήκες υψηλής πίεσης στον βυθό, σε συνθήκες χαμηλής πίεσης στην επιφάνεια, δεν προλαβαίνει να διαλυθεί στο αίμα του δύτη και δημιουργούνται φυσαλίδες αέρα.
Οι φυσαλίδες αυτές μπορούν και φράζουν τα μικρότερα αγγεία του οργανισμού και ανάλογα το μέρος της βλάβης και του μεγέθους αυτής εμφανίζονται και ανάλογες εικόνες.
Φυσαλίδες σχηματίζονται επίσης και μέσα στους ιστούς, υπάρχουν δηλαδή και μέσα αλλά και έξω από τα αγγεία.
Το τραγούδι αυτό είχε και μια άλλη ιστορία. Έγινε αιτία μας δικαστικής διαμάχης ανάμεσα στον Παντελή Γκίνη και τον Διονύση Σαββόπουλο, με τον τελευταίο να βγαίνει χαμένος..
Παράλληλα, έγινε παγκόσμια επιτυχία, αλλά και σύνθημα-ύμνος στα ελληνικά γήπεδα για όλες τις ομάδες.
Όλα άρχισαν στην Κάλυμνο
Τη δεκαετία του ΄70 το «Ντιρλαντά» ήταν ίσως το πιο διάσημο ελληνικό τραγούδι στον κόσμο. Ακουγόταν παντού.
Ακόμα και στην Ιαπωνία, καθώς η διασκευή που είχε κάνει η Dalida το είχε κάνει παγκόσμια επιτυχία.
Το «Ντιρλαντά» γράφτηκε τη δεκαετία του ΄60 από τον Παντελή Γκίνη, ο οποίος ήταν Καλύμνιος καπετάνιος σε σφουγγαράδικο.
Οπως αναφέρει το gazzetta, για τον λόγο αυτό έμεινε γνωστός και ως «Ντιρλαντάς». Ο ρυθμός του λέγεται ότι προέρχεται από τους λαούς της Βόρειας Αφρικής, αφού πηγαινοερχόταν για σφουγγάρια από τη Μπαρμπαριά.
Σύμφωνα με την ιστορία, ο καπετάν Γκίνης έγραψε το τραγούδι ενώ κρατούσε με το ένα χέρι το τιμόνι και οδηγούσε το καΐκι και με το άλλο έγραφε τους στίχους, που ήταν σατιρικοί και πειραχτικοί, για το πλήρωμά του, τους δύτες.
Ο Γκίνης πήγαινε με το σφουγγαροκάικό του στη Μπαρμπαριά, στη Βόρειο Αφρική, στη Μπιγκάζα και αλίευε σφουγγάρια.
Σε μία από αυτές τις διαδρομές βρήκε τον ρυθμό και κόλλησε τις συλλαβές «ντα-ντιρλάντα-ντα». Μέχρι να φτάσει στην Κάλυμνο το έκανε τραγούδι.
Οι σφουγγαράδες του συμμετείχαν χτυπώντας ρυθμικά παλαμάκια και επαναλαμβάνοντας τις συλλαβές. Μάλιστα, τα ονόματα που έβαζε στους στίχους ήταν υπαρκτά πρόσωπα.
Ο Παντελής Γκίνης όταν το τραγούδι άρχισε να γίνεται γνωστό, βρέθηκε στην Αθήνα για να το ηχογραφήσει σε 45άρι δίσκο την επιμέλεια του οποίου ανέλαβε η Δόμνα Σαμίου.
Από εκείνη το έμαθε και ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο οποίος το συμπεριέλαβε στον δίσκο του «Το Περιβόλι του Τρελού» που κυκλοφόρησε το 1969.
Η δικαστική μάχη για τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιου
Η επιτυχία του «Ντιρλαντά» έφτασε ως τις δικαστικές αίθουσες για τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού. Ο Σαββόπουλος ισχυριζόταν ότι η εκτέλεσή του ήταν προϊόν παραδοσιακού τραγουδιού, ενώ ο Γκίνης επέμενε ότι το τραγούδι ήταν δικό του.
Στις 27 Οκτωβρίου του 1970, ο εισαγγελέας έδωσε τέλος στη διένεξη αποφαινόμενος ότι το διαφιλονικούμενο τραγούδι είναι δημοτικό, καθότι υπήρξανε μάρτυρες, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Παπαϊωάννου, που επιβεβαίωσαν ότι το τραγούδι το γνώριζαν πολλά χρόνια πριν την κυκλοφορία του. «Το τραγούδι δεν είναι κανενός, δεν έχει αφεντικό και το λέγανε στα ψαράδικα».
Τότε ο συνήγορος τον ρώτησε: «Και που το ξέρετε αυτό;», με τον Παπαϊωάννου αντί για απάντηση να δείχνει την ταυτότητά του. Το επάγγελμά του έγραφε «αλιεύς». Τελικά το δικαστήριο δικαίωσε τον Παντελή Γκίνη.
Σε όλες τις γλώσσες του κόσμου
Στα ελληνικά το έχουν ηχογραφήσει ο Παντελής Γκίνης, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Νίκος Ξυλούρης, η Μαρινέλλα, η Δόμνα Σαμίου και άλλοι.
Το 1970 η τραγουδίστρια Δαλιδά (Dalida) το ηχογράφησε με τον τίτλο Darla dirladada στα γαλλικά και στα ιταλικά, κάνοντάς το διεθνή επιτυχία.
