Όλη την αλήθεια για την περιοχή του Βασιλικού Περιπτέρου στο λιμάνι του Πειραιά...
αποκαλύπτoυν οι Ενεργοί Πολίτες Πειραϊκής, αφηνοντας αιχμές για τη Δημοτική Αρχή Μώραλη που από το 2018 βρίσκεται σε διαδικασία προετοιμασίας νομικών ενεργειών για τη διεκδίκηση της. " Ο,ΤΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΖΗΤΗΣΑΜΕ (ακόμη κι εξωδίκως) ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΜΩΡΑΛΗ ΙΩΑΝΝΗ, ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙ Ή ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ..." λένε χαρακτηριστικά.
Αναλυτικά, σημειώνουν τα εξής;
"Η περιοχή του Βασιλικού Περιπτέρου (που περιλαμβάνει τη σημερινή προβλήτα κρουαζιέρας εώς τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων) δεν ανήκει στα δημόσια κτήματα, αλλά είναι δημοτική περιουσία του Δήμου Πειραιά.
Επί Δημαρχίας Πειραιά Τρύφων Μουτζόπουλου (1874-1883 & 1895-1903) η Κυβέρνηση είχε παραχωρήσει την γη εκ μέρους του Δημοσίου προς τον Δήμο Πειραιώς με τρεις διαδοχικές παραχωρήσεις τις υπ΄ αριθμ. 206/1876, 212/1877 και 230/1879, συνολικής έκτασης 221.900τ.μ. Ο μοναδικός όρος στην παραχώρηση αυτής της γης εκ μέρους του Δήμου ήταν η χρησιμοποίηση τους προς ανέγερση φιλανθρωπικών καταστημάτων και δενδροφύτευση.
Το 1883 ο Μουτζόπουλος εκ μέρους του Δήμου, δώρισε στον τότε Βασιλιά Γεώργιο Α’ έκταση αποτελούμενη από 25.000 περίπου πήχεις. Η δωρεά αυτή του Τ. Μουτζόπουλου, στη συνέχεια επικυρώθηκε με δύο ψηφίσματα του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιώς, που με την σειρά τους κυρώθηκαν από τη Νομαρχία Αττικοβοιωτίας αλλά και αργότερα με το 31188/1883 Συμβόλαιο του Συμβολαιογράφου Αθηνών Γλυκοφρύδη Ηλία.
Έτσι ο Γεώργιος Α΄, έλαβε την πλήρη κυριότητα και κατοχή που του δώρισε ο Δήμος Πειραιά και ανέθεσε σε γεωπόνους και μηχανικούς την διαμόρφωση της, εκπληρώνοντας και τον όρο της δενδροφύτευσης, φυτεύοντας πεύκα και κυπαρίσσια (στους χάρτες της εποχής η περιοχή καταγράφεται ως ROYAL JARDIN, δηλαδή βασιλικός κήπος), χτίζοντας με χρηματοδότηση του Στέφανου Ράλλη (γνωστής εμπορικής οικογένειας) 2 μικρές οικίες το 1888, την πρώτη επί της παραλίας, ενώ την δεύτερη στην είσοδο του περιπτέρου (η πρώτη εκ των ανωτέρων κατοικιών -η παραλιακή- ήταν που έμεινε γνωστή ως "Βασιλικό Περίπτερο" ή "Παλατάκι", προστατευόμενο μνημείο νεότερης ιστορίας από την αρχαιολογική υπηρεσία) και μπροστά του μια μικρή προκυμαία με κλίμακα που φιλοξενούσε μόνο την ατμάκατο του Β. Γεωργίου την "ΔΑΓΜΑΡ".
Από την αρχική έκταση, ο Τρ. Μουτζόπουλος, κράτησε και αργότερα παραχώρησε έκταση 35 στρεμμάτων, προς τον Ιωάννη Χατζηκυριακό, προκειμένου αυτός να ιδρύσει το Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο Θηλέων το 1889.
Το Περίπτερο των 40 τετραγωνικών μέτρων, κατασκευάστηκε το 1888. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο θεμέλιος λίθος του παρακείμενου Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος, τέθηκε από την Βασίλισσα Όλγα στις 30 Απριλίου 1889. Όμως τόσο η ίδια όσο και ο Γεώργιος Α΄ διέμειναν μετά το πέρας της τελετής στο Περίπτερο που ήδη υπήρχε! Επίσης από το καταστατικό του ανωτέρω ιδρύματος (της 26 Δεκεμβρίου 1896), ο ίδιος ο Ιωάννης Χατζηκυριακός στο άρθρο 2, προβλέπει ότι μια αίθουσα του ιδρύματος, θα προορίζεται για μόνιμη φιλοξενία της Βασιλικής οικογένειας, καθότι δέχθηκαν την ίδρυση του Ορφανοτροφείου, πλησίον του Περιπτέρου τους! Η αποδοχή εκ μέρους του Βασιλιά στην πρόταση του Χατζηκυριακού για ανέγερση Ορφανοτροφείου δίπλα στο Βασιλικό Περίπτερο, είχε γίνει το 1888. Συνεπώς η ημερομηνία κατασκευής του Περιπτέρου σε καμία περίπτωση δεν είναι το έτος 1906, όπως οι επίσημες Κρατικές Υπηρεσίες το κατέγραψαν, κατά την ανακήρυξή του σε Μνημείο Ιστορικού ενδιαφέροντος, λανθασμένα. Στις 7 Δεκεμβρίου 1899 οι εφημερίδες γράφουν για κάποια διανυκτέρευσή του Βασιλιά εκεί: "Ο Βασιλεύς Γεώργιος δεν κέκτηται ανάκτορα πολυτελή, κέκτηται όμως λιτόν περίπτερον επί αιχμηράς άκρας, εγκλειούσης τον τάφον του Μιαούλη και τον τάφον του Θεμιστοκλέους.... αισθάνεται όταν από του βασιλικού πέραν εκεί περιπτέρου προσβλέπη προς την θάλασσαν..."
Στις 10 Μαρτίου 1901, ο Γεώργιος Α΄, κατέβηκε στον Πειραιά επιβιβάστηκε από το λιμάνι των Αλών, στην ατμάκατο "Δάγμαρ" και με τη συνοδεία του έφθασαν στην μικρή προβλήτα προ του Βασιλικού Περιπτέρου. Από εκεί πήγαν σε κοντινό του Περιπτέρου χώρο, όπου ο Γεώργιος Α΄, έριξε εντός χάνδακα αργυρά νομίσματα όπου στο βάθος του είχε ήδη τοποθετηθεί αναμνηστική επιγραφή, τίθοντας τον θεμέλιο λίθο της Βασσάνειου Ναυτικής Σχολής (Σημερινή Ναυτική Σχολή Δοκίμων).
Στις 25 Ιουνίου 1911 φωτιά ξέσπασε στο άλσος πέριξ του Περιπτέρου με αποτέλεσμα να καεί μέρος του.
Το Βασιλικό περίπτερο ανήκε στον Γεώργιο Α΄και μέχρι τον θάνατό του, όταν στην συνέχεια το άφησε ως κληρονομιά, μέσω διαθήκης, στον Πρίγκιπα Ανδρέα.
Το 1923 η εν λόγω έκταση απαλλοτριώθηκε υπέρ του δημοσίου, με την από 27-30 Ιανουαρίου 1923 απόφαση της "επαναστατικής κυβέρνησης" του Πλαστήρα (Ε.Κ.33), με εγγραφή στα βιβλία μεταγραφών.
Μετά το από 25 Μαρτίου 1924 Ψήφισμα της Δ’ Συντακτικής Συνέλευσης στην Αθήνα “περί εκπτώσεως της Δυναστείας και ανακηρύξεως της Δημοκρατίας” (Ε.Κ.64α), ορίστηκε ότι “κτήματα περιελθόντα εις μέλη της εκπτώτου δυναστείας εκ δωρεάς των δήμων περιέρχονται αυτοδικαίως εις τούτους”, ο Δήμος προέβαλε έναντι του Δημοσίου δικαίωμα κυριότητας επί της επιδίκου εκτάσεως. Όμως το Δημόσιο μέχρι και σήμερα δεν επέστρεψε την έκταση στην κυριότητα του Δήμου, αν και μόνο ότι τα επόμενα χρόνια προχώρησε σε απαλλοτριώσεις αποδεικνύει ότι γνώριζε ότι η γη αυτή δεν ανήκει στο Δημόσιο.
Το καθεστώς δικαιωμάτων του Δήμου Πειραιά στην περιοχή Σχολής Ναυτικών Δοκίμων–Βασιλικό Περίπτερο, Παλατάκι:
-Η πρώτη και μοναδική παραδεκτή από τη μεριά του Δήμου Πειραιά παραχώρηση ακίνητης περιουσίας του Δήμου προς το κράτος στην περίπτωση της άνωθεν περιγραφόμενη έκταση του Λιμένα Πειραιά, είναι η παραχώρηση με τα υπ’αρ. 27565,27884/1889 συμβόλαια, έκτασης 53.948τ.μ. για την ανέγερση του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος.
Στα μετέπειτα χρόνια ακολούθησαν πολλές απαλλοτριώσεις της περιοχής από το κράτος χωρίς να δίνει τη παραμικρή οικονομική αποζημίωση στο Δήμο.
Αυτές είναι οι ακόλουθες:
1) Με το από 20-6-1931 Π.Δ.- ΦΕΚ 168/26-6-1931 απαλλοτρίωση χώρου επιφανείας 29.000τ.μ για τις ανάγκες της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, χωρίς να δίνει τη νόμιμη αποζημίωση στο Δήμο για να ολοκληρωθεί η απαλλοτρίωση. Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως με την υπ’αρ.Α.8182/1730/24-2-1964 κοινή Υπουργική Απόφαση – ΦΕΚ 32/1964 ανακλήθηκε η απαλλοτρίωση μετά την απόφαση του ΣΤΕ 2030/1963 (22/11/1963) που δικαίωνε το Δήμο Πειραιώς και έκρινε την απαλλοτρίωση παράνομη και άκυρη για το συγκεκριμένο τμήμα της, αφού επισημαίνει ότι ολόκληρη η περιοχή του Βασιλικού Περιπτέρου έχει επιστραφεί στο Δήμο Πειραιά μετά το από 25 Μαρτίου 1924 Ψήφισμα της Δ’ Συντακτικής Συνέλευσης στην Αθήνα “περί εκπτώσεως της Δυναστείας και ανακηρύξεως της Δημοκρατίας” (Ε.Κ.64α), αν και η απόφαση αυτή του ΣΤΕ μέχρι σήμερα δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
2) Με την υπ’αρ. 536/1932 Υπουργική Απόφαση απαλλοτριώθηκε έκταση 37.000 τ.μ από το Υπουργείο Πρόνοιας για την στέγαση προσφύγων, χωρίς να δίνει τη νόμιμη αποζημίωση στο Δήμο για να ολοκληρωθεί η απαλλοτρίωση.
3) Με το Ν.5332/1932 (Ε.Κ.73α) Ιδρυτικό του Ο.Λ.Π. περι κυρώσεως του από 23-9-1931 Ν.Δ.«Περί τροποποιήσεως του Ν.4748 (ΦΕΚ 166 –15.05.1930) «Περί οργανώσεως του Λιμένος Πειραιώς και περί συστάσεως ελεύθερης ζώνης» έκταση περίπου 70.000τ.μ παραχωρήθηκε κατάχρήση στον Ο.Λ.Π. Με βάση τον ιδρυτικό νόμο του ΟΛΠ Ν.4748 :
- Στο άρθρο 1 παρ.1 ορίζει ότι “συνιστάται Νομικόν Πρόσωπον Δημοσίου Δικαίου”.
- Στο άρθρο 1 παρ.2 ορίζει ότι “ο ΟΛΠ έχει τας προνομίας του Κράτους, ως προς τας πάσης φύσεως ατελείας, την βεβαίωσιν και είσπραξιν των πόρων και την διαχείρισιν εν γένει της περιουσίας του.”
- Στο άρθρο 1 παρ.4 ορίζει ότι “η χρήσις πάσης περιουσίας ακινήτου κειμένης εντός της περιφερείας του λιμένος ανηκούσης εις το δημόσιον, τον δήμον ή παν άλλο πρόσωπον δημοσίου δικαίου, περιέρχεται από της ισχύος του νόμου τούτου εις τον ΟΛΠ υπεισερχομένον αυτοδικαίως εις τα δικαιώματα και υποχρεώσεις αυτού και δικαιούμενον να διαλύση ή μεταβάλη τας μέχρι της ισχύος του παρόντος νόμου μισθώσεις ή πάσης φύσεως παραχωρήσεις προς ιδιώτας επί παροχή ευλόγου αποζημιώσεως, εφ’ όσον συντρέχει περίπτωσις.”
- Στο άρθρο 2 παρ.4 ορίζει ότι “η θαλασσία και χερσαία ζώνη του λιμένος Πειραιώς διατίθεται αποκλειστικώς δι’ έργα και εγκαταστάσεις αφορώσας τα δια του λιμένος υπηρετούμενα αμέσως οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα."
Έτσι ο Δήμος αναγκάζεται οριστικά να παραχωρήσει και το μεγαλύτερο μέρος της εναπομείνασας ιδιοκτησίας του των 36 στρεμμάτων στο «Βασιλικό Περίπτερο» με την υπ’αρ. 244/27-10-1948 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πειραιά για χρήση στον τότε δημόσιο φορέα “Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς” ως Ν.Π.Δ.Δ., του προλιμένα “Λιμήν Λέοντος”.
4) Με την υπ’αρ. Δ.2291/1409 Απόφαση - ΦΕΚ 53Δ/20-3-1968 κηρύχτηκε αναγκαστική απαλλοτρίωση για έκταση 1.600 τ.μ. παρά την είσοδο του Βασιλικού Περιπτέρου για την εκτέλεση έργων του Λιμένα Πειραιά.
5) Με την υπ’αρ. Γ.49749/67 Απόφαση ΦΕΚ 194Β/15-4-1968 ορίστηκε επέκταση της χερσαίας ζώνης του Λιμένα Πειραιά στην περιοχή του Βασιλικού Περιπτέρου κατά επιφάνεια 2.018,50 τ.μ.
Για όλες τις παραπάνω απαλλοτριώσεις έχουν εκδοθεί αποφάσεις τόσο από το Εφετείο Αθηνών(561/1976), όσο και από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (1/1982) οι οποίες ορίζουν την αντισυνταγματικότητα και μη νομιμότητα αφαίρεσης εκτάσεων από το Δήμο.
Το 1999 ο ΟΛΠ μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία και εισέρχεται στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Ο Δήμος διεκδίκησε τον χώρο, όμως το Δημόσιο εξακολουθούσε να έχει την πλειοψηφία των μετοχών του και ο Δήμος δεν επέμεινε.
Το 2015 προκηρύσσεται διεθνής διαγωνισμός από το ΤΑΙΠΕΔ και το 2016 η κυβέρνηση παραχωρεί για 50 χρόνια το 51% των μετοχών της εταιρείας ΟΛΠ ΑΕ στην αλλοδαπή ιδιωτική εταιρεία COSCO PACIFIC SHIPPING CO με έδρα το Χονγκ Κονγκ, Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου το οποίο από το ν.4404/2016 ορίζεται ότι δεν απολαμβάνει τα προνόμια του Δημοσίου και δημιουργείται για αυτό το σκοπό η Δημόσια Αρχή Λιμένος (Δ.Α.Λ.) στην οποία όμως δεν μεταφέρονται ή και δεν αποδίδονται αρμοδιότητες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων. Επίσης δημιουργείται η Ρυθμιστική Αρχή Λιμένος (Ρ.Α.Λ.) στην οποία επίσης δεν μεταφέρονται ή αποδίδονται αρμοδιότητες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων.
Παρόλο που δεν είναι πια φορέας του Δημοσίου, η ΟΛΠ ΑΕ λαμβάνει και της παραχωρείτε από το ΤΑΙΠΕΔ και το Δημόσιο λανθασμένα και η δημοτική γη στο Παλατάκι, η οποία θα έπρεπε να επιστραφεί στον νομέα της, καθώς εξέλειψε ο δημόσιος χαρακτήρας του Οργανισμού καθώς και ο σκοπός του, εφόσον οι ιδιωτικές εταιρείες έχουν, από το καταστατικό τους, σκοπό αποκλειστικώς το οικονομικό κέρδος και όχι "αποκλειστικώς υπηρετούμενα κοινωνικά συμφέροντα" ως όριζε ο ιδρυτικός νόμος του 1930.
Στις 29.6.2016 ο Δήμαρχος Πειραιά Ιωάννης Μώραλης, παρευρέθει στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής κατά την διάρκεια ακρόασης των φορέων για την ψήφιση του νόμου για την κύρωση της σύμβασης παραχώρησης μεταξύ ελληνικού δημοσίου και ΟΛΠ ΑΕ, είπε ότι υπάρχει επίσημη έκθεση των υπηρεσιών του Δήμου Πειραιά για το ιδιοκτησιακό καθεστώς στο Παλατάκι, η οποία έχει κατατεθεί στην ελληνική κυβέρνηση. Τα πρακτικά της συγκεκριμένης συνεδρίασης είναι αναρτημένα στον ιστότοπο της Βουλής (σελίδα 80).
Επίσης απεστάλλει επίσημο έγγραφο στις 29.11.2018 του Δημάρχου Πειραιά προς τον Υπουργό Ναυτιλίας Φώτη Κουβέλη και κοινοποίηση προς τον Υπουργό Επικρατείας Χριστόφορο Βερναρδάκη που αναφέρει τα εξής:
“επιθυμώ να σας υπενθυμίσω την εκκρεμότητα που υπάρχει σε σχέση με την υπόθεση της Γης, ιδιοκτησίας του Δήμου Πειραιά, την οποία παραχώρησε το Ελληνικό Δημόσιο με την υπογραφή της Σύμβασης Παραχώρησης προς χρήση στην εταιρεία ΟΛΠ ΑΕ. Αναμένω, όπως άλλωστε και προφορικά συνεννοηθήκαμε προ περίπου 35 ημερών στην μεταξύ μας συνάντηση, την πραγματοποίηση της σχετικής διυπουργικής συνάντησης, προκειμένου να καθοριστούν τα επόμενα βήματα από την εκάστοτε πλευρά. Είναι προφανές ότι ο χρόνος είναι απολύτως πιεστικός και ως εκ τούτου θα παρακαλούσα για τον ορισμό της συνάντησης το συντομότερο δυνατό.”
Έκτοτε από πλευράς Δημοσίου δεν υπήρξε καμία ενέργεια για την επιστροφή της ιδιοκτησίας του Δήμου Πειραιά και ο Δήμος από το 2018 βρίσκεται σε διαδικασία προετοιμασίας νομικών ενεργειών για τη διεκδίκηση της.
Άλλωστε έχει δημόσια πολλάκις τοποθετηθεί στα Μέσα Ενημέρωσης και έχει παρθεί απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο, το θέμα να λάβει τη νόμιμη οδό διεκδίκησης".
Καταλήγοντας οι Ενεργοί πολίτες Πειραϊκής τονίζουν:
" ΟΤΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΖΗΤΗΣΑΜΕ (ακόμη κι εξωδίκως) ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΜΩΡΑΛΗ ΙΩΑΝΝΗ, ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙ Ή ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΟΙΧΤΟΚΑΡΔΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΝΑΡΤΟΥΜΕ 2 ΕΠΙΣΗΜΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΟΥΜΕ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΒΡΕΙ, ΑΦΟΥ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΦΑΚΕΛΟ Η ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ".
.
.
