στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και το 2Night Show.
Το καλοκαίρι του 2014 η AirFastTickets ήταν παντού. Στις εκπομπές, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές, σε εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες. Μια νεοφυής εταιρεία που αποτέλεσε τη γριά κότα με το ζουμί για πολλές επιχειρήσεις. Ο Νίκος Κοκλώνης την δημιούργησε από το μηδέν και κατάφερε να γίνει success story.
Ένα χρόνο μετά η εταιρεία πτώχευσε και ο ίδιος βρέθηκε σε δυσχερέστατη θέση. Κι οι άνθρωποι που τον είχαν περικυκλώσει τότε με σκοπό να «τσιμπήσουν» χρήμα και δωρεάν ταξίδια, έφυγαν από κοντά του με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στη ζωή του μέχρι σήμερα, τον κάνουν να είναι πιο ευγνώμων για όλα τα δύσκολα.
«Δεν είμαι πια όπως ήμουν οικονομικά. Δε με νοιάζει. Είμαι ευτυχισμένος. Η ευτυχία δεν είναι στα λεφτά, τώρα το βρήκα. Είμαι χαρούμενος με τις εκπομπές και τους φίλους μου. Όταν έγινε αυτό με την AirFastTickets, ο μόνος που έμεινε δίπλα μου ήταν ο Τρύφωνας. Σήμερα έχω 5 φίλους και 1000 γνωστούς. Βέβαια, αν δεν κάνεις λάθη, δεν μαθαίνεις. Εγώ ήμουν ανώριμος όταν βγήκα στους καλύτερους επιχειρηματίες του κόσμου κάτω από 40. Ήμουν 28 τότε. Μιλούσαν για μένα κι εδώ και στη Νέα Υόρκη.
Δεν θέλω να ασχοληθώ ξανά με επιχειρήσεις γιατί πόνεσα πολύ. Δεν θέλω να έρθει η στιγμή που δε θα έχω ρεύμα στο σπίτι και τίποτα στο ντουλάπι να φάω. Προτιμώ αυτά που έχω τώρα. Λίγα και καλά και συνετά. Φοβάμαι να ξανακάνω κάτι. Ξέρω ότι θα πάει καλά. Αλλά αν ξαναπέσει μετά; Αν είχα τώρα την εταιρεία θα έκανα διαφορετικά τα πράγματα και θα είχε επιβιώσει.
Είχα σκεφτεί να βάλω τέλος στη ζωή μου. Είμαι στο γραφείο της εταιρίας, στη Νέα Υόρκη, βλέπω το Central Park, και έλεγα «τι θα κάνω; Θα γυρίσω στην Ελλάδα φτωχός; Ντρέπομαι! Καλύτερα να πεθάνω». Ήμουν στον 32ο όροφο… Κοίταγα από κάτω, ξανακοίταγα, ξανακοίταγα…
Κατεβαίνω στον 3ο που ήταν τα άλλα γραφεία και λέω στα παιδιά ότι δεν είμαι στα καλύτερά μου και έρχεται η αδερφή μου και μου λέει «να σου πω, τα είχες και πριν; Μόνος σου δεν τα έκανες; Θα τα ξανακάνεις». Και είπα ότι θα… ξανασηκωθώ και θα τα κάνω. Το πιο εύκολο είναι να λυγίσεις. Εγώ δεν λύγισα».
