Είναι νέος και ανήκει στη νέα γενιά βουλευτών, που μπήκαν στο ελληνικό Κοινοβούλιο την...
τελευταία πενταετία.Ο Κώστας Κατσαφάδος είναι βουλευτής στην Α΄ Πειραιά και Νήσων και αναπληρωτής τομεάρχης Περιβάλλοντος της ΝΔ. Εκλέχθηκε πρώτη φορά στη Βουλή το 2012, αλλά η πολιτική του δράση είναι μακρά, καθώς έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Κερατσινίου και νομαρχιακός σύμβουλος Πειραιά. Είναι οικονομολόγος, διατηρεί λογιστικό – φοροτεχνικό γραφείο στο κέντρο του Πειραιά και έχει περάσει από καίριες κυβερνητικές θέσεις με την ιδιότητα του ειδικού συμβούλου.
Γέννημα-θρέμμα Πειραιώτης, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά και ως παιδί «έχει προλάβει» τις αλάνες του Πειραιά και έχει παίξει κρυφτό και κυνηγητό στο μεγάλο λιμάνι της χώρας. Ο πατέρας του είναι Μανιάτης και αστυνομικός, καταγωγή και επαγγελματική ιδιότητα που, όπως παραδέχεται στο «Π», «έχουν επηρεάσει την ανατροφή μου κατά πολύ».
Τον συναντήσαμε στo Πασαλιμάνι, κουβεντιάσαμε αγναντεύοντας τη θάλασσα και ήπιαμε καφέ στο «BelleAmie».Γελάει πολύ, έχει αστείρευτο χιούμορ, θετική διάθεση και αισιοδοξία. Διακατέχεται από έντονη ενεργητικότητα, κάτι που τον κάνει να θέλει να κλείνει κάθε εκκρεμότητα που μπορεί να «πλανάται». «Είμαι οργανωτικός και δεν αφήνω τίποτα στην τύχη», εξομολογείται στο «Π».
Πρώτη φορά βουλευτής το 2012. Συναισθήματα;
Συναισθήματα ευθύνης και έντιμης σχέσης με τους πολίτες. Μην ξεχνάτε ότι η χώρα το 2012 είχε ήδη μπει στα μνημόνια και δεν ήταν μια εποχή στρωμένη με ροδοπέταλα, ούτε για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ούτε και για τους πολιτικούς. Αυτό έκανε ακόμη πιο βαρύ το αίσθημα ευθύνης απέναντι στους ανθρώπους που δοκιμάζονται, αλλά και του χρέους μας προς την πατρίδα και τη νέα γενιά της, που δυστυχώς ξενιτεύεται.
Πρώτη φορά μπαμπάς το 2016. Συναισθήματα;
Νομίζω ότι οι λέξεις είναι πολύ φτωχές μπροστά σε αυτό που ένιωσα. Τίποτε δεν είναι ίδιο μετά τον ερχομό της κόρης μου, που μας ολοκλήρωσε ως οικογένεια. Αυτό που ζω από τη πρώτη στιγμή που την κράτησα στην αγκαλιά μου, δεν το πιστεύω. Ήταν και είναι μια μαγεία. Όλα είναι πρωτόγνωρα. Σίγουρα καταλαβαίνω όλους τους «χαζομπαμπάδες», μια και εγώ έγινα ένας από αυτούς, και χαίρομαι που τα παιδιά της Νόρας την αγκάλιασαν, τη φροντίζουν και την αγαπούν.
Εκπροσωπείς το «νέο αίμα» στο ελληνικό Κοινοβούλιο και φαίνεται ότι το νέο είναι αυτό που ζητά πλέον ο λαός. Η συγγενική σου σχέση με τον πεθερό σου, παλαιό στέλεχος της ΝΔ, φοβάσαι ότι μπορεί να επιφέρει μια ενδεχόμενη ταύτισή σου από τον λαό με την παλιά κομματική ταυτότητα;
Κάθε νέα γενιά για να πετύχει πρέπει να σέβεται την πορεία των προηγούμενων. Η παράταξή μας έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Αυτή είναι και η δύναμή της. Η διαχρονικότητα που έχει χτίσει με την κοινωνία… κάτι που φάνηκε και στις μέρες μας, που η εμπιστοσύνη στα κόμματα και στους πολιτικούς δοκιμάστηκε. Η ΝΔ από αυτή την κρίση θέλω να πιστεύω ότι βγήκε πιο ώριμη και πιο δυνατή, άντεξε, και ο λαός μας την εμπιστεύεται ως μία από τις σταθερές της πολιτικής ζωής.
Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος είναι ένα στέλεχος που πρόσφερε πολλά στην παράταξη, στην πατρίδα και στην πόλη του Πειραιά. Εκείνο που πιστεύω είναι ότι δεν μπορεί η ηλικία να λειτουργεί ως κριτήριο. Έχω γνωρίσει ανθρώπους νέους με παλιές ιδέες και μεγαλύτερους με φρέσκιες και ανατρεπτικές απόψεις. Γι’ αυτό λέω «όχι» στον ηλικιακό ρατσισμό και «ναι» στη σοφία και στη νεότητα ιδεών. Γι’ αυτό και δεν είχα ποτέ το άγχος εάν ταυτιστώ με κάποιον. Το όνειρό μου είναι να ταυτιστώ με θετικές θέσεις και έργα για τους πολίτες, την πόλη που υπηρετώ και την Ελλάδα.
Τη σύζυγό σου, Νόρα, τη γνώρισες μέσα από την πολιτική;
Η γνωριμία μου με τη Νόρα έγινε από κοινές παρέες. Βρεθήκαμε στις ίδιες συντροφιές, αναπτύχθηκε μεταξύ μας σεβασμός, εκτίμησε ο ένας τον άλλον και στην πορεία ήρθαν ο έρωτας και η αγάπη. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή για να πετύχει μια σχέση. Αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από το να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που να σε καταλαβαίνει, να τον εμπιστεύεσαι, να είναι καλή μάνα, καλή σύζυγος. Αυτά βέβαια ισχύουν αμφίδρομα, διότι, διαφορετικά, τίποτε δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Τι είναι αυτό που λείπει από τον Πειραιά;
Θα μου επιτρέψεις να αντιστρέψω λίγο το ερώτημα. Να πω τι δεν λείπει από τον Πειραιά. Πρώτα από όλα δεν λείπουν η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, και τα δύο είναι συστατικά επιβίωσης. Δεν λείπουν οι άνθρωποι, που είναι καθαροί και κρατούν τον λόγο τους.
Δεν λείπει το φιλότιμο. Δεν λείπουν οι φυσικές ομορφιές. Λείπουν έργα υποδομής που θα έπρεπε να έχουν γίνει χρόνια τώρα και στέρησαν το δικαίωμα από την πόλη να πρωταγωνιστεί σε μια σειρά ζητημάτων. Από εκεί και πέρα, και ο Πειραιάς δοκιμάζεται από την ανεργία, από το κλείσιμο μαγαζιών, από όλα εκείνα που πληγώνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Δεν λείπει το φιλότιμο. Δεν λείπουν οι φυσικές ομορφιές. Λείπουν έργα υποδομής που θα έπρεπε να έχουν γίνει χρόνια τώρα και στέρησαν το δικαίωμα από την πόλη να πρωταγωνιστεί σε μια σειρά ζητημάτων. Από εκεί και πέρα, και ο Πειραιάς δοκιμάζεται από την ανεργία, από το κλείσιμο μαγαζιών, από όλα εκείνα που πληγώνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Ο Πειραιάς, καλώς ή κακώς, έχει μετατραπεί τον τελευταίο καιρό σε ένα τεράστιο εργοτάξιο, κάτι που δημιουργεί μποτιλιάρισμα στους δρόμους και άσχημη εντύπωση στους τουρίστες που κατεβαίνουν από τα κρουαζιερόπλοια. Αυτή η εικόνα θα επικρατήσει όλο το καλοκαίρι;
Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα κρατήσει μόνο αυτό το καλοκαίρι, αλλά και το επόμενο. Τρία χρόνια τώρα οι πολίτες, οι έμποροι και οι επισκέπτες της πόλης ταλαιπωρούνται από αυτή την κατάσταση, εξαιτίας του ότι όλα τα χρονοδιαγράμματα έπεσαν έξω. Είναι ένα θέμα που έχω αναδείξει πολλές φορές στο Κοινοβούλιο, αλλά η κατάσταση παραμένει τραγική. Κανένας δεν αμφισβητεί ότι το μετρό είναι ένα έργο κομβικής σημασίας για την πόλη, αλλά για άλλη μια φορά ο Πειραιάς πληρώνει λάθη και αβλεψίες σχεδιασμών του παρελθόντος. Σχεδιασμών που άφησαν εκτός το μεγάλο λιμάνι.
Θα μπορούσε το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας να μετατραπεί σε παγκόσμιο κέντρο εμπορίου; Γιατί μέχρι τώρα δεν είχε γίνει τίποτα για την αξιοποίησή του;
Αυτό είναι το «στοίχημα» που έχει μπροστά του ο Πειραιάς. Ευτυχώς κάποιοι, έστω και καθυστερημένα, αναγνώρισαν ότι η δύναμη της πόλης είναι το λιμάνι, που μετατρέπεται σε αναπτυξιακό βραχίονα ολόκληρης της χώρας. Οι άνθρωποι που πολέμησαν την επένδυση της Cosco βλέπουν τώρα τη σωστή επιλογή που είχε κάνει η ΝΔ και διαπιστώνουν ότι η πόλη και η χώρα έχουν να κερδίσουν πολλά. Ο Πειραιάς γίνεται διαμετακομιστικό κέντρο, γίνεται πύλη εισόδου και ανάπτυξης, μπορεί να γίνει παγκόσμιο κέντρο της ναυτιλίας και του εμπορίου. Φτάνει το κράτος να πάψει να ομφαλοσκοπεί και να κυνηγά την ουρά του, βάζοντας εμπόδια εκεί που δεν υπάρχουν.
Ως αναπληρωτής τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας της ΝΔ κατέθεσες πρόσφατα ερώτηση στη Βουλή για το πρόγραμμα «Εξοικονομώ», που είχε προαναγγείλει η κυβέρνηση για την εξοικονόμηση πόρων των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων μέσω της βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων τους. Πού οφείλεται η καθυστέρηση της προκήρυξής του;
Δυστυχώς, αυτή η κυβέρνηση λειτουργεί με γνώμονα το «βλέποντας και κάνοντας». Κινείται με προχειρότητα και τα κάνει όλα στο πόδι. Και αυτό όχι μόνο στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, αλλά και σε μια σειρά ζητημάτων, βάζοντας τη χώρα σε έναν λαβύρινθο αδιεξόδων. Λάθη, αδιέξοδα και προχειρότητες, τις οποίες πληρώνει ο πολίτης, ο ελληνικός λαός.
Πώς κρίνεις το έργο του κ. Δρίτσα, ο οποίος είναι επίσης βουλευτής Πειραιά και διετέλεσε υπουργός Ναυτιλίας, μια και το παρακολουθείς στενά, αφού πολιτεύεστε και οι δύο στην ίδια εκλογική περιφέρεια;
Νομίζω ότι τον κ. Δρίτσα τον έκρινε ο «δικός» του πρωθυπουργός και τον έστειλε σπίτι του, θεωρώντας ότι απέτυχε. Και είναι κρίμα, γιατί πέταξε την ευκαιρία να βοηθήσει την πόλη που τον τίμησε σε μια σειρά εκλογικές αναμετρήσεις.
Η άποψή σου για την κυβέρνηση και τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται αυτή την περίοδο;
Όλα μπορεί ο ιστορικός του μέλλοντος να τα δικαιολογήσει. Εκείνο, πάντως, που δεν μπορεί να συγχωρέσει κανείς είναι ότι εξαπάτησε έναν ολόκληρο λαό, του είπε ψέματα και συνεχίζει να του λέει. Μόνο όποιος έχει δει την αγωνία στα πρόσωπα των γονιών και των παιδιών, που αναζητούν μια δουλειά, μπορεί να καταλάβει το μέγεθος της πολιτικής απάτης που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα έπρεπε να τους κάνει να μην κοιμούνται και όχι να περηφανεύονται για τις επιτυχίες τους σε δήθεν διαπραγματεύσεις.
Η σύζυγός σου προ ετών έχει χτίσει ένα εκκλησάκι στη Μάνη κι εσύ είναι γνωστό ότι είσαι ένα βαθιά θρησκευόμενο άτομο. Πώς βλέπεις τη στάση που κρατά η κυβέρνηση απέναντι στην Ορθόδοξη πίστη;
Η σύζυγός σου προ ετών έχει χτίσει ένα εκκλησάκι στη Μάνη κι εσύ είναι γνωστό ότι είσαι ένα βαθιά θρησκευόμενο άτομο. Πώς βλέπεις τη στάση που κρατά η κυβέρνηση απέναντι στην Ορθόδοξη πίστη;
Και εδώ η κυβέρνηση φορά προσωπείο. Από τη μία αναγνωρίζει την τεράστια προσφορά της Εκκλησίας –και καλά κάνει– και από την άλλη έχει βάλει μια συνιστώσα της να την υπονομεύει. Δείτε τι έκανε με το μάθημα των Θρησκευτικών, με το βιβλίο της Ιστορίας, με τη γενοκτονία των Ποντίων. Τώρα οι εθνομηδενιστές που είναι στο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να χωρίσουν την Εκκλησία από το κράτος. Λες και δεν είναι η Ορθοδοξία από τους βασικούς πυλώνες δημιουργίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Καλό θα ήταν να πάψουν τα διπλά παιχνίδια, που μόνο κακό κάνουν και δεν προσφέρουν στη χώρα.
Είναι αλήθεια ότι χαλαρώνεις παίζοντας μπάσκετ;
Αυτό είναι κάτι που μου έχει λείψει. Δεν υπάρχει πια ο χρόνος για κάτι τέτοιο, καθώς οι υποχρεώσεις είναι πολλές και οι αγωνίες του κόσμου ακόμη μεγαλύτερες. Προτιμώ τα «τρίποντα» να τα βάζω πλέον σε θέματα που βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών και όχι στα καλάθια των γηπέδων. Εάν περισσεύει λίγος χρόνος, προσπαθώ να τον δίνω στην οικογένειά μας, στα παιδιά, στη γυναίκα και στην κόρη μου. Να χαλαρώνω στο σπίτι μου.
Παιδικά χρόνια…
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια από την οποία πήρα πολλή αγάπη. Τόσο από τους γονείς μου όσο και από παππούδες και γιαγιάδες, που μου πέρασαν έναν αξιακό κώδικα, σεβασμού στον άλλον. Ο πατέρας μου ήταν αστυνομικός και η μητέρα μου «κρατούσε» όλο το σπίτι, μεγαλώνοντας, φυσικά, εμένα και τη μικρότερη αδελφή μου. Όπως καταλαβαίνετε, ακόμη και εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολα, παρόλο που δεν είναι όπως τα σημερινά. Αλλά θεωρώ ότι οι αρχές και οι αξίες που πήρα από το σπίτι μου με καθοδηγούν έως σήμερα.
