"Ευχαριστώ"...
Αυτή η λέξη, υποδηλώνει σεβασμό και ευγνωμοσύνη και κρύβει μέσα της τόσα συναισθήματα...
Δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάς στο δρόμο σου ανθρώπους που έχουν πραγματικά κάτι να σου δώσουν. Κάτι που ίσως να είναι το πιο απλό, αλλά ίσως να είναι και το πιο πολύτιμο.
Είναι τόσο όμορφο να μοιράζεται κάποιος μαζί σου τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τα παράπονα, τα συναισθήματα ή τα θέλω του. Και ξέρεις γιατί; Γιατί αυτό σημαίνει πως σε νιώθει κοντά του, πως θέλει να ανοίξει μαγικά έναν διακόπτη και να σε βάλει μέσα στο μυαλό του. Και δεν φοβάται να "ξεκλειδωθεί", να δεις τις αδυναμίες, τα πάθη του, αλλά και τον κρυμμένο βαθιά μυστικό του πανέμορφο κόσμο.
Και είναι τόσο ωραίο αυτό το «ξεκλείδωμα»… Δημιουργεί ένα υπέροχο αλλά και τόσο παράξενο δέσιμο που δεν ξέρεις ποτέ πώς να διαχειριστείς. Στην αρχή δεν το αντιλαμβάνεσαι, μετά όμως το δέσιμο γίνεται αγάπη. Γίνεται έννοια… Και το φρένο μάλλον απουσιάζει κάπου εδώ.
Και αφήνεσαι, αφήνοντας πράγματα πίσω. Γιατί θες να είσαι εκεί, γιατί θες να δεις ξανά αυτό το «κουταβίσιο βλέμμα», να νιώσεις το άγγιγμα που σε ανατριχιάζει, να γελάσεις ή ακόμα και να νευριάσεις. Και φτου και από την αρχή.
Αυτές οι μικρές στιγμές είναι που αξίζουν. Για αυτές τις στιγμές πρέπει να λες «ευχαριστώ». Γιατί δεν υπάρχει πιο πολύτιμο πράγμα από το χρόνο που θέλει κάποιος να αφιερώσει μαζί σου. Επίσης, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από δυο ψυχές που «μιλάνε» απλά και μόνο με το άγγιγμα. Και αυτό θέλει χρόνο… όχι κόπο.
Να μάθεις, λοιπόν, να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους που έχουν να σου δώσουν το χρόνο τους. Είναι σημάδι πως σε θέλουν στη ζωή τους…
Και αν κάπου το χάσετε… μη στεναχωρηθείς. Αυτές οι στιγμές, αν ξέρεις να τις φυλάς βαθιά μέσα σου, δεν πρόκειται να σβήσουν.
Να μάθεις να λες "ευχαριστώ"...
@ ΠΩΠΩΠΩ! tro-ma-ktiko
