Ο άνθρωπος, που είχε κατά την περίοδο του δυστυχήματος την ευθύνη των σιδηροδρόμων και όπως αποκαλύπτουν τα έγγραφα είχε ενημερωθεί από τους συνδικαλιστές για τις τραγικές ελλείψεις και τα κενά ασφαλείας στα τρένα, στη σημερινή του αυτοαναφορική δήλωση κάνει λόγο για «προσωπική οδύνη» και «συναίσθηση πολιτικής ευθύνης», που τον οδήγησαν τότε στην παραίτηση…
Φαίνεται πώς η «πολιτική ευθύνη» εξαντλήθηκε σε μια προσχηματική παραίτηση ενώ η επανεκλογή του ήταν αρκετή για να ξεπεράσει την «οδύνη» του και να παραμένει βουλευτής παρά την κατακραυγή, επιμένοντας αποκλειστικά στο αφήγημα του ανθρώπινου λάθους όπως έκανε στην κατάθεσή του στην εξεταστική, προκαλώντας ξανά την οργή των συγγενών των θυμάτων.
Όλη η δήλωση
«Ένα χρόνο μετά, η σκέψη όλων μας δεν μπορεί να φύγει από την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη.
Η προσωπική μου οδύνη και η συναίσθηση της πολιτικής ευθύνης, με οδήγησαν εκείνη την ημέρα στην άμεση παραίτηση.
Όμως, η σκέψη μου δεν θα φύγει ποτέ από τους 57 συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους, τους τραυματίες και τους επιβάτες που βίωσαν την τραγωδία, και βέβαια τους συγγενείς των θυμάτων.
Κανένας δεν μπορεί να νιώσει τον πόνο που βιώνουν, έχουν και θα έχουν πάντα τον σεβασμό μας».
