Σε ηλικία μόλις 32 ετών έφυγε από τη ζωή η δημοσιογράφος Μαριάννα Καραθανάση...
Η συνάδελφος εργαζόταν στο Alter και κάλυπτε το ελεύθερο ρεπορτάζ.
Η Μαριάννα Καραθανάση τέλειωσε το DR το 2003 και συνέχισε τις σπουδές της στη δημοσιογραφία στο MA International Journalism στο Cardiff στην Αγγλία.
Μετά το κλείσιμο του Alter οι περισσότεροι συνάδελφοι που δουλέψαμε εκεί, χαθήκαμε. Όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, ο καθένας προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του, να επουλώσει όσο πιο γρήγορα μπορεί τις πληγές του και να βρει ξανά μεροκάματο για να ζήσει την οικογένεια του.Κρατάς δεσμούς ή επαφές με ελαχιστους.
Με τη Μαριάννα δεν κράτησα επαφή. Πριν από λίγο καιρό έμαθα ότι απόκτησε ένα παιδάκι και κατάλαβα ότι τουλάχιστον το κλείσιμο του σταθμού της έδωσε την ευκαιρία να φτιάξει την προσωπική της ζωή και να νιώσει τη μεγαλύτερη ευτυχία που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος.
Μόλις δύο εβδομάδες πριν έμαθα ότι πάσχει από καρκίνο και μάλιστα η εξέλιξη είναι ραγδαία. Σοκαρίστηκα, όπως για κάθε άνθρωπο. Πολύ περισσότερο για μια νέα κοπέλα που δεν πρόλαβε καλά καλά να χαρεί το παιδάκι της.
Έμαθα ότι έφυγε για το εξωτερικό προκειμένου να ακολουθήσει την σωστή θεραπεία αλλά μου ειχαν ήδη επισημάνει ότι δυστυχώς δεν υπάρχει σωτηρία.
Για πολλά χρόνια στο Alter ήταν η διπλανή μου. Πανέμορφη, πληθωρική, όταν πρωτοήρθε στο σταθμό μου έκανε εντύπωση το πόσο σφιχτά για γυναίκα έσφιγγε το χέρι στη χειραψία.
Δεν κάναμε ποτέ παρέα εκτός σταθμού. Πολλές φορές όμως γουργούριζε το στομάχι μας την ίδια στιγμή. Και τότε παραγγέλναμε παρέα να φάμε κανένα σουβλάκι από τον «Φώτη» απέναντι. Με κερνούσε και την κερνούσα.Τρώγαμε δίπλα δίπλα και πολλές φορές σαν παλιότερος την συμβούλευα.
Ήταν ατίθαση ωστόσο κι εμένα αυτό δεν μου άρεσε. Όταν της διόρθωνα κάποιο κείμενο, τσαντιζόταν και στο έδειχνε. Ήταν όμως η πιο γρήγορη. Παρά το γεγονός ότι ήταν πιο νέα από άλλους συναδέλφους ήταν αστραπή και στο ρεπορτάζ και στο μοντάζ.
Τα πάντα πάνω στη Μαριάννα ήταν υπερβολικά. Τα μεγάλα μάτια της, το μεγάλο στόμα της που όπως μου είχε πει η ίδια όταν γεννήθηκε στο μαιευτήριο έκανε εντύπωση σε όλους. Υπερβολικά τα νεύρα της, υπερβολικές οι ανησυχίες της, υπερβολική η σβελτάδα της.
Τσαντιζόταν επίσης πολυ όταν κάποιος έπαιρνε την καρέκλα της όταν έλειπε. Καμιά φορά για να την πειράξουμε λέγαμε με άλλους συναδέλφους ότι αν ξανανοίξει το Alter θα μπει μέσα φουριόζα η Μαριάννα και με το τσαμπουκαλίδικο ύφος της θα πει «καλά ρε σεις, δεν μπορεί να λείψει κανείς έναν χρόνο κι αμέσως να του πάρετε την καρέκλα»...
Το Alter βέβαια δεν ξανάνοιξε ποτέ. Αλλά κι αν αυτό γινόταν, η Μαριάννα δεν θα είναι πια δίπλα μου να βουτάμε από το ίδιο κουτάκι τις πατάτες μας στη σως.
Καλό ταξίδι, Μαριάννα και καλή αντάμωση
Δημήτρης Δεμεσούκας
