Το βιβλίο αυτό, που μόλις κυκλοφόρησε, όπως και όλα του από τις εκδόσεις «Τόπος», εμπεριέχει ιστορίες και ειδήσεις της περιόδου από το 1947 έως το 1967. Σε μια αφήγηση που μοιάζει με γάργαρο ποταμό, ενιαία και κατά μόνας, με μια ιδιαίτερη σύνθεση ζωής, όπως τη ζουν ή την αφηγούνται οι άνθρωποι καθημερινά και όπως την απαθανάτισε ο Τύπος.
«Πειραιά, ου μ' εθέσπισεν» μας εξηγείται απ' την αρχή ο Χαριτόπουλος. Για να μας βάλει ευθύς αμέσως και ειδυλλιακά σε ό,τι τον έκανε συγγραφέα: «Σήμερα μπήκε στο λιμάνι μια μικρή φώκια». «Φώτισε αλλιώς το λιμάνι», γράφει δυο παραγράφους παρακάτω. Και με ατμόσφαιρα, μαύρο χιούμορ, σκληρή ευαισθησία, ντόμπρο ύφος, λόγια σταράτα, νοσταλγία, πόνο, καμάρι κρυφό μάς συστήνει ό,τι γνώρισε, όποιους συνάντησε, μας μιλά για ό,τι άκουσε.
Στις περίπου 180 σελίδες του βιβλίου, μαρτυρία, αναμνήσεις, πινακοθήκη ανθρώπων και παλίμψηστο εποχής, ανθρωπογεωγραφία μιας ιδιαίτερα αντιφατικής περιοχής κι εποχής, παρελαύνουν το περιθώριο και ο νόμος, ο κανόνας και η εξαίρεση, η απόκλιση και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας, τα ανθρώπινα σουσούμια και τα σουσούμια της πόλης: Ο Γιαννάκης, το μπουζούκι του Τσιτσάνη και ο αόμματος ακορντεονίστας, το πούσι του λιμανιού, οι στρατιώτες και ο κόσμος στο λιμάνι.| Με εγκιβωτισμένες ειδήσεις της εποχής για εργατικά ατυχήματα, ζηλιάρες ερωμένες, σαλούς που πιστεύουν ότι είναι ο αρχάγγελος Μιχαήλ, λίγο πριν από τη ζεμπεκιά του Γιαννάτη «Μεμέτη μου, μεμέτη μου, νταλκά μου και σεκλέτι μου» και την κρατούσα νοοτροπία «Εδώ είναι Τρούμπα, δεν κελαηδάμε στους μπάτσους, δεν νταραβεριζόμαστε με μπάτσους, αυτά είναι τα πρώτα που μαθαίνεις». Για τη συνέχεια: ο Τζίμης ο διερμηνέας που μιλά εννιά γλώσσες και έχει κάνει φυλακή, η Πετρωνία ή Πετρούλα, ο κοντοπίθαρος γιατρός ή Κινέζος, ο Μποδοσάκης και η γλυκιά Μαρία, η αγία της Τρούμπας, ο Γιασίν, η μαύρη αράχνη του λιμανιού, τα Ντερβίσια και οι μαγκίτες, η Νίνου και η λυγερή Βασίλω, απεργοί κι απεργοσπάστες, ο καπετάν Αντρέας Ζέππος του γνωστού τραγουδιού 51 ετών, δαρμένος από τη γυναίκα του που τον κάρφωσε με πιρούνι, ο κλέφτης που συνελήφθη και έκλεβε γιατί είχε μια φιλενάδα που του ζητούσε να την πηγαίνει καθημερινά σινεμά, οι Λαμπράκηδες, αγανακτισμένοι πολίτες και δεξιοί, οι φυλές του Πειραιά, οι φάμπρικες και το Καραϊσκάκη, ο βαθύς Πειραιάς και οι συνοικίες, οι ζόρικοι και ο Μπιθικώτσης, τα παλιά χασικλίδικα και ο άσχετος περιπτεράς.Ο Σταθάκης που τον βίασαν στη φυλακή, ο τυφλός βιολιστής και τα γενέθλια στο νεκροταφείο, η περίπτωση Μήτσος και ο δαρμένος τραγουδιστής, ο Μπούκοβι του Ολυμπιακού και ο απαραίτητος αναγνωστικός συνειρμός: «Από εδώ πέρασε ο Μπούκοβι», η παλιά νουβέλα του συγγραφέα.Πορτρέτα ανθρώπων και χαρακτήρες μονοκοντυλιά: η Πηνελοπίτσα και μαθήματα γαλλικών από ραδιοφώνου, καπεταναίοι και σύζυγοι που εκδίδουν συζύγους, δήθεν σεληνιαζόμενοι και μαστροποί, ο άνθρωπος αυτός ο Ποιητής. «Θέλω τετράστιχο με γυναίκα, αλλά δίνω ένα δεκάρικο». Η τραγική ανθρώπινη μοίρα, τα γενέθλια του βασιλιά και οι αγριόπαπιες. Ο καθημερινός άνθρωπος που έγινε τέχνη και νίκησε. Ο πιο σπαρακτικά αληθινός Χαριτόπουλος. ethnos.gr |
