Σε δέκα ημέρες ο ελληνικός λαός θα κληθεί να αποφασίσει στην κάλπη και όχι μέσω δημοσκοπήσεων για την επόμενη ημέρα. Να επιβραβεύσει, να τιμωρήσει, να αμφισβητήσει, να δώσει νέα ευκαιρία ή...
Όπως όλα δείχνουν ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον έχει σαφές προβάδισμα αλλά δεν αποκλείεται να έχει ακόμη και οριακή αυτοδυναμία. Προφανώς, επειδή η ελπίδα για τη ΝΔ θα πεθάνει τελευταία, ο Αντώνης Σαμαράς μάχεται για να κλείσει την ψαλίδα και να έχει διαφορά της τάξης του 3% ίσως και λίγο χαμηλότερη.
Όλοι αντιλαμβάνονται ότι η διαφορά είναι απολύτως καθοριστική για την επόμενη ημέρα στο επίπεδο των πολιτικών εξελίξεων. Για παράδειγμα, δεν είναι το ίδιο μια διαφορά μεγαλύτερη των 3 μονάδων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και διαφορά κάτω από τις 3 μονάδες.
Οι διερευνητικές και οι επαναληπτικές
Στην πρώτη περίπτωση, παρά τα όσα λέγονται η χώρα θα προχωρήσει σε επαναληπτικές εκλογές. Προφανώς ο κ. Τσίπρας θα προσέλθει στο πρόεδρο της Δημοκρατίας να παραλάβει τη διερευνητική εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι προδιαγεγραμμένα άκαρπο.
Θα ζητήσει τη στήριξη του ΚΚΕ η οποία δεν υπάρχει καμία περίπτωση να του παρασχεθεί και γι' αυτό άλλωστε τη ζητά. Από εκεί και πέρα θα συναντήσει αρκετούς αρχηγούς κομμάτων ή καλύτερα θα κάνει ένα δημόσιο διάγγελμα που θα βάζει όρους συνεργασίας και θα καλεί όποιο κόμμα τους αποδέχεται να προσέλθει για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες. Είναι προφανές ότι στόχος θα είναι οι επαναληπτικές εκλογές, με οδηγό το 2012.
Τότε, όπως όλοι γνωρίζουν, ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι ήταν αμέτοχος των εξελίξεων ευνοήθηκε από τις παλινωδίες της ΔΗΜΑΡ και εκτινάχθηκε από το ποσοστό του 16,78% τον Μάιο, στο 26,89% τον Ιούνιο και έτσι ουσιαστικά έγινε κόμμα εξουσίας.
Για να το πετύχει αυτό, ουσιαστικά «λεηλάτησε» το ΚΚΕ κατεβάζοντάς το από το 8,48% στο 4,5%, και τους Οικολόγους από το 2,93% στο 0,88%. Κάτι αντίστοιχο φυσικά έκανε και η ΝΔ από τη δική της πλευρά συμπιέζοντας τους ΑΝΕΛ και τον ΛΑΟΣ.
Με την ίδια, λοιπόν, στρατηγική, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πορευθεί σε επαναληπτικές εκλογές μέσα σε ακόμη μεγαλύτερη πόλωση και απίθανα διλήμματα. Το αν φυσικά αυτό θα τον ευνοήσει ή όχι μένει να αποδειχθεί στην κάλπη.
Ο υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας
Προφανώς, θα έχουν μεσολαβήσει πολλά θέματα ένα από τα οποία θα είναι η εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, ανεξαρτήτως του αν η χώρα θα έχει αποκτήσει πολιτική κυβέρνηση ή θα διοικείται από υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό τον πρόεδρο ενός από τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας, πιθανότατα του Αρείου Πάγου.
Σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχηματίσει κυβέρνηση η εκλογή νέου προέδρου Δημοκρατίας δεν θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με την περίπτωση που θα επίκειται διάλυση της Βουλής και νέες εκλογές.
Η φήμη που διαπερνά τα δημοσιογραφικά γραφεία τις τελευταίες εβδομάδες υποστηρίζει ότι στην Κουμουνδούρου έχει κλειδώσει η υποψηφιότητα του επιτρόπου της Ελλάδας στις Βρυξέλλες, Δημήτρη Αβραμόπουλου. Οι υποστηρικτές της επισημαίνουν ότι με αυτό τον τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας θα πετύχει με... ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.
Και θα έχει αδειάσει η θέση του επιτρόπου για να βάλει ένα πρόσωπο δικής του επιλογής και θα έχει κάνει ένα άνοιγμα στην σοβαρή κεντροδεξιά. Σε ότι αφορά στην πρώτη υπόθεση εργασίας είναι σαφές ότι είναι κατανοητή.
Οι μονοδιάστατες αναγνώσεις
Σε ότι, όμως, αφορά στη δεύτερη υπόθεση εργασίας είναι σαφές ότι το θέμα δεν είναι μονοδιάστατο. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αυτοδυναμία και οδεύουμε σε επαναληπτικές εκλογές είναι σαφές ότι με την επιλογή Αβραμόπουλου «κλείνει το μάτι» σε ένα συντηρητικό ακροατήριο που θα τους χρειάζεται στην κάλπη. Κανείς όμως, από αυτούς που παραλαμβάνουν και διακινούν αυτά τα σενάρια, δεν σκέπτεται ότι την ίδια ώρα ένα άλλο μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ θα σκεφτεί ότι πριν ακόμη γίνουν κυβέρνηση άρχισαν οι συμβιβασμοί και οι συμψηφισμοί με έναν ήπιο μεν αλλά γνήσιο εκφραστή της δεξιάς παράταξης στη χώρα. Έναν πολιτικό πρώτης γραμμής που ψήφισε και στήριξε όλα τα Μνημόνια ακόμη και σιωπώντας, από την αρχή ως το τέλος.
Φυσικά σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτοδυναμία, το πρόσωπο του προέδρου της Δημοκρατίας θα έχει μικρότερη σημασία -εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον. Αλλά θα πρέπει, για παράδειγμα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ως πρόεδρος να είναι βέβαιος πως δεν θα γίνει ο ανώτατος άρχων που θα... υπογράψει την αποχώρηση της χώρας από το ευρώ, αυτός ένας από τους πλέον ένθερμους οπαδούς της Ευρώπης.
Ποια είναι η αλήθεια για τον Αβραμόπουλο
Άρα, καλά είναι τα σενάρια αλλά ακόμη καλύτερη η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα λέει ότι η υποψηφιότητα του Δημήτρη Αβραμόπουλου για την προεδρία της Δημοκρατίας βρίσκεται ακουμπισμένη κάπου πάνω στο προεδρικό τραπέζι της Κουμουνδούρου αλλά προς το παρόν είναι σκεπασμένη από στοίβα χαρτιά με άλλα ονόματα, θέματα και απόψεις.
Επίσης, υπάρχει και η άποψη που υποστηρίζει ότι είναι ανέξοδο και χωρίς τελικό κόστος το να κυκλοφορούν διάφορα σενάρια που μπορεί να καθησυχάζουν ένα μέρος του εκλογικού σώματος, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να ισχύσουν στο τέλος. Οι ίδιοι άνθρωποι υπενθυμίζουν τι έγινε πριν από ελάχιστες εβδομάδες όταν αρκετοί βουλευτές είχαν πιστέψει ότι στις επόμενες εκλογές θα είναι υποψήφιοι με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διαψεύστηκαν πριν αλέκτορα φωνήσαι.
