Από τη μια απόγνωση και πανικός, κόσμος με τις βαλίτσες στο χέρι, παιδιά με δάκρυα στα μάτια και ηλικιωμένοι τρέχουν να μπουν σε ένα βαγόνι να βγουν από τα σύνορα.
Απο την άλλη ένας πιανίστας «πατάει» στα πλήκτρα τις νότες του ιταλικού αντιφασιστικού τραγουδιού του Β´ παγκόσμιου πολέμου, «Bella Ciao». Πίσω του ένας Ουκρανός χτυπά παλαμάκια.
.
«Ήρθα εδώ να δώσω στον κόσμο λίγη ελπίδα, να παίξω λίγη μουσική. Ήμουν στα Πολωνικά σύνορα και αποφάσισα να γυρίσω πίσω για να δώσω ελπίδα στον κόσμο απευθείας από εδώ την Ουκρανία και να δω πως αντιδρούν οι άνθρωποι, πως νιώθουν», λέει ο ίδιος.
Όπως εξηγεί: «Οι άνθρωποι είναι νευρικοί, έχουν ένταση, ανασφάλεια αλλά αισιόδοξοι. Αυτό νιώθω εγώ τουλάχιστον».
Ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης Λβιβ είναι το σημείο από το οποίο περνούν καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί. Εγκαταλείπουν τη χώρα από την περασμένη Πέμπτη που εισέβαλε η Ρωσία για γειτονικές χώρες: την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία, και την Ουγγαρία για να γλιτώσουν από τις μαζικούς βομβαρδισμούς.
