Έχει επανειλημμένα κατακτήσει τον τίτλο του πιο ευτυχισμένου έθνους στον κόσμο... Ωστόσο η Φινλανδία αντιμετωπίζει μια οξεία έλλειψη εργατικού δυναμικού.
«Είναι πλέον ευρέως γνωστό ότι χρειαζόμαστε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων να έρθουν στη χώρα», δήλωσε στο AFP ο κυνηγός ταλέντων, Saku Tihverainen από το πρακτορείο Talented Solutions.
Οι εργαζόμενοι χρειάζονται «για να βοηθήσουν στην κάλυψη του κόστους μιας γενιάς που γερνά», εξήγησε.
Ενώ πολλές δυτικές χώρες μάχονται απέναντι σε μία αδύναμη αύξηση του πληθυσμού, λίγες αισθάνονται τα αποτελέσματα τόσο έντονα όσο η Φινλανδία.
Με 39,2 άτομα άνω των 65 ετών ανά 100 άτομα εργασιακής ηλικίας, η χώρα συγκαταλέγεται δεύτερη μετά την Ιαπωνία σε επίπεδο γηρασμού του πληθυσμού της, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.
Η έκθεση προβλέπει ότι έως το 2030 το ποσοστό γήρανσης θα αυξηθεί σε 47,5.
Η κυβέρνηση προειδοποίησε ότι το έθνος των 5,5 εκατομμυρίων πρέπει να διπλασιάσει σχεδόν τα επίπεδα της μετανάστευσης σε 20.000 έως 30.000 άτομα ετησίως, προκειμένου να διατηρήσει τις δημόσιες υπηρεσίες και να καλύψει ένα επικείμενο έλλειμμα, που δημιουργούν οι συνταξιοδοτήσεις.
Η Φινλανδία μπορεί να φαίνεται ως ένας ελκυστικός προορισμός στα χαρτιά, με υψηλές βαθμολογίες σε διεθνείς συγκρίσεις για την ποιότητα ζωής, την ελευθερία και την ισότητα των φύλων, με χαμηλά ποσοστά διαφθοράς, εγκληματικότητας και ρύπανσης, ωστόσο, δεν είναι όλα μαγικά.
Το αντι-μεταναστευτικό συναίσθημα και η απροθυμία να απασχολήσουν σε εργασία αλλοδαπούς είναι επίσης ευρέως διαδεδομένα στην πιο ομοιογενή κοινωνία της Δυτικής Ευρώπης.
Μετά από χρόνια αδράνειας, οι επιχειρήσεις και η κυβέρνηση «βρίσκονται τώρα στο σημείο εκκίνησης και αναγνωρίζουν το πρόβλημα» που τίθεται από έναν ηλικιωμένο πληθυσμό, δήλωσε ο δρ Charles Mathies, ερευνητής στην Ακαδημία της Φινλανδίας.
Ο δρ Mathies είναι ένας από τους εμπειρογνώμονες που συμμετέχει ως σύμβουλος στο πρόγραμμα Talent Boost της κυβέρνησης, το οποίο στοχεύει να καταστήσει τη χώρα πιο ελκυστική διεθνώς, εν μέρει μέσω τοπικών προγραμμάτων για προσλήψεις.
Στους στόχους αυτούς περιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας από την Ισπανία, οι μεταλλουργοί από τη Σλοβακία και οι ειδικοί στον τομέα της πληροφορικής και της ναυτιλίας από τη Ρωσία, την Ινδία και τη Νοτιοανατολική Ασία.
Όμως προηγούμενες τέτοιες προσπάθειες δεν απέδωσαν καρπούς. Το 2013, πέντε από τις οκτώ Ισπανικής καταγωγής νοσοκόμες που προσελήφθησαν στη δυτική πόλη Vaasa έφυγαν μετά από μερικούς μήνες, επικαλούμενες τις υπέρογκες τιμές της Φινλανδίας, τον κρύο καιρό και την περίφημη περίπλοκη γλώσσα.
Ωστόσο, η Φινλανδία καταγράφει νούμερα μετανάστευσης για μεγάλο διάστημα κατά την τελευταία δεκαετία, με περίπου 15.000 περισσότερους ανθρώπους να φτάνουν από ό, τι φεύγουν το 2019.
Βέβαια, πολλοί από αυτούς που εγκαταλείπουν τη χώρα είναι άτομα με υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης, σύμφωνα με επίσημες στατιστικές.
Προσπαθούμε να κάνουμε τη διαδικασία μετεγκατάστασης όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη, τονίζουν οι υπεύθυνοι.
Οι εταιρείες start up «μου έχουν πει ότι μπορούν να κάνουν οποιονδήποτε στον κόσμο να έρθει και να δουλέψει για αυτούς στο Ελσίνκι, αρκεί να είναι ανύπαντρος ή ανύπαντρη», δήλωσε ο δήμαρχος της πρωτεύουσας, κ. Jan Vapaavuori, στο AFP.
Αλλά στην περίπτωση που κάποιος είναι παντρεμένος/η «οι σύζυγοί τους εξακολουθούν να έχουν τεράστια προβλήματα να αποκτήσουν αξιοπρεπή δουλειά».
Πολλοί αλλοδαποί παραπονιούνται για την εκτεταμένη απροθυμία των εγχώριων εταιρειών να αναγνωρίσουν την εμπειρία ή τα προσόντα τους στο εξωτερικό, καθώς και την προκατάληψη εναντίον των μη Φινλανδών υποψηφίων.
Ο κ. Ahmed (ο οποίος ζήτησε να αλλάξει το όνομά του για επαγγελματικούς λόγους) είναι ένας 42χρονος Βρετανός με πολυετή εμπειρία στην κατασκευή ψηφιακών προϊόντων για πολυεθνικές εταιρείες.
Ωστόσο, έξι μήνες προσπαθειών δικτύωσης και υποβολής αιτήσεων για εργασία στο Ελσίνκι, όπου προσπαθούσε να μετακομίσει για οικογενειακούς λόγους, αποδείχθηκαν άκαρπες.
«Δεν υπήρξε ποτέ έλλειψη θέσεων εργασίας, αλλά έλλειψη νοοτροπίας», δήλωσε ο κ. Ahmed, ο οποίος κατά τη διάρκεια της αναζήτησής του για εργασία στη Φινλανδία, έλαβε προσφορές από μεγάλες εταιρείες στη Νορβηγία, το Κατάρ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία και τελικά άρχισε σταδιακά να μετακινείται για εργασιακούς λόγους κάθε εβδομάδα από το Ελσίνκι στο Ντίσελντορφ.
Ο κ. Tihverainen είπε ότι οι ελλείψεις στο εργατικό δυναμικό πιέζουν τις εταιρείες να χαλαρώσουν την επιμονή τους να προσλαμβάνουν μόνο εγγενείς Φινλανδούς εργαζόμενους.
«Και όμως, πολλές από τις φινλανδικές εταιρείες και τους οργανισμούς είναι αρκετά ανένδοτοι στην αποκλειστική χρήση φινλανδικών και άπταιστων φινλανδικών, μάλιστα», πρόσθεσε.
Για τον δήμαρχο Vapaavuori, ακόμα και η επί τέσσερα χρόνια ανάδειξη της Φινλανδίας, ως η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου στην κατάταξη των Ηνωμένων Εθνών «δεν έχουν βοηθήσει μέχρι στιγμής, όσο θα μπορούσαμε να ελπίζουμε».
«Εάν σταματήσετε κάποιον στο δρόμο στο Παρίσι ή το Λονδίνο ή τη Ρώμη ή τη Νέα Υόρκη, δεν νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μας γνωρίζουν» λέει.
Ο δήμαρχος Vapaavuori, του οποίου η τετραετής θητεία λήγει φέτος το καλοκαίρι, έχει στραφεί όλο και περισσότερο σε διεθνείς εταιρείες δημοσίων σχέσεων για να βοηθήσει στην ανάδειξη του προφίλ της πόλης.
Τα πλεονεκτήματα του Ελσίνκι είναι «ασφάλεια, λειτουργικότητα, αξιοπιστία, προβλεψιμότητα - αυτές οι αξίες έχουν αποκτήσει σημασία», είπε, προσθέτοντας ότι «Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι η θέση μας μετά την πανδημία είναι καλύτερη από ό, τι πριν.»
