Τελικά δεν καταφέρνει να βρει τον δρόμο της ποθητής σε όλη την Ευρώπη οικονομικής ανάκαμψης ο Δήμος... της Ρώμης.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που δημοσιοποίησε αναλυτικά ο ιταλικός Τύπος, το συνολικό χρέος του ανέρχεται σε 13,6 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ο κύριος όγκος του αφορά την περίοδο πριν από το 2008 και δημιουργήθηκε με στόχο να γίνουν επενδύσεις αλλά και να συνεχίσουν να καλύπτονται οι πάγιες ανάγκες της διοικητικής δομής.
Η όλη ανάλυση έγινε από τη Σίλβια Σκοτσέζε, η οποία έχει οριστεί ειδική επίτροπος με αποκλειστική αρμοδιότητα το χρέος-μαμούθ της ιταλικής πρωτεύουσας.
Το ύψος του είναι υπερδιπλάσιο από τον ετήσιο προϋπολογισμό του δήμου και είναι εύκολο να καταλάβει, κανείς, όπως τόνισε και η ίδια η Σκοτσέζε, ότι για τα αμέσως επόμενα έτη οι κάτοικοι της Ρώμης δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ελπίζουν σε μείωση των υψηλότατων τοπικών φόρων που καλούνται να καταβάλλουν κάθε χρόνο.
Ολοι ουσιαστικά πρέπει να συνεχίσουν να πιέζονται και να συνεισφέρουν για να μη χρεοκοπήσει η πρωτεύουσα, συμπεριλαμβανομένου και του Δημοσίου, του κεντρικού κρατικού μηχανισμού: κάθε χρόνο, το ιταλικό κράτος στηρίζει τη Ρώμη με 660 εκατομμύρια ευρώ έκτακτης ενίσχυσης, υπό τον όρο όμως ότι το χρέος της θα ακολουθήσει μια σταθερά πτωτική πορεία.
Οπως έχει αποκαλύψει παράλληλα η οικονομική εφημερίδα «Il Sole 24 Ore», με τον κεντροαριστερό δήμαρχο Φραντσέσκο Ρουτέλι το δημοτικό χρέος κάθε μέρα -υπολογίζοντας έναν μέσο όρο- μέχρι το 2001 αυξανόταν κατά 892 χιλιάδες ευρώ.
Με τον επίσης προοδευτικό Βάλτερ Βελτρόνι, έως το 2009, το αντίστοιχο ποσό ήταν 416 χιλιάδες ευρώ, ενώ ο δεξιός και πρώην νεοφασίστας Τζάνι Αλεμάνο ανέβασε την καθημερινή «μαύρη τρύπα» μέχρι το 2013 στα 450 χιλιάδες ευρώ.
Ειρωνεία της τύχης
Ο αριστερός χειρουργός Ινιάτσιο Μαρίνο έκανε ό,τι μπορούσε για να κλείσει η πληγή του χρέους, αλλά ο ίδιος -ειρωνεία της τύχης- αναγκάστηκε να παραιτηθεί τον περασμένο Οκτώβριο, και για οικονομικούς λόγους.
Μεταξύ άλλων, επειδή είχε επιβαρύνει τον δήμο με έξοδα δείπνων και γευμάτων που δεν ξεπερνούσαν τα 800 ευρώ.
Με τα δεδομένα αυτά, η Ρώμη σε περίπου τρεις μήνες θα πρέπει να αντιμετωπίσει πρόωρες δημοτικές εκλογές.
Δεν πρέπει να εκπλήσσει ότι οι υποσχέσεις για οικονομική ανάπτυξη που δίνονται από πολλούς υποψήφιους (κυρίως της Κεντροδεξιάς και του Ρέντσι) συνδέονται σχεδόν αποκλειστικά με την πιθανότητα να αναλάβει η Αιώνια Πόλη τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας του 2024.
Πιθανότητα όχι ιδιαίτερα ισχυρή βέβαια, από τη στιγμή που στις υποψήφιες πόλεις συγκαταλέγεται και το Παρίσι, το οποίο, μετά τις επιθέσεις του περασμένου Νοεμβρίου, χαίρει -όπως είναι κατανοητό- σημαντικής διεθνούς στήριξης.
Και σαν να μην έφταναν τα τοπικά τεράστια χρέη, χθες θέλησε να χαλάσει τη διάθεση του Ματέο Ρέντσι και ο πρόεδρος του ιταλικού Ελεγκτικού Συνεδρίου, Ραφαέλε Σκουιτιέρι: στην ετήσια έκθεσή του, είπε ξεκάθαρα ότι η προσπάθεια πραγματικού εξορθολογισμού των δαπανών του Δημοσίου σε μεγάλο βαθμό απέτυχε, διότι δεν υπάρχουν σαφείς στόχοι.
«Αν είστε ικανοί, περιορίστε τις ανώφελες δαπάνες, αλλά όχι τις υπηρεσίες και παροχές που χρειάζονται οι πολίτες», είπε ουσιαστικά ο Σκουιτιέρι.
Ο υπουργός Οικονομικών, Πιερ Κάρλο Πάντοαν, ο οποίος ήταν στο ακροατήριο, κατάφερε άραγε να λάβει το σχετικό μήνυμα;
Η όλη ανάλυση έγινε από τη Σίλβια Σκοτσέζε, η οποία έχει οριστεί ειδική επίτροπος με αποκλειστική αρμοδιότητα το χρέος-μαμούθ της ιταλικής πρωτεύουσας.
Το ύψος του είναι υπερδιπλάσιο από τον ετήσιο προϋπολογισμό του δήμου και είναι εύκολο να καταλάβει, κανείς, όπως τόνισε και η ίδια η Σκοτσέζε, ότι για τα αμέσως επόμενα έτη οι κάτοικοι της Ρώμης δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ελπίζουν σε μείωση των υψηλότατων τοπικών φόρων που καλούνται να καταβάλλουν κάθε χρόνο.
Ολοι ουσιαστικά πρέπει να συνεχίσουν να πιέζονται και να συνεισφέρουν για να μη χρεοκοπήσει η πρωτεύουσα, συμπεριλαμβανομένου και του Δημοσίου, του κεντρικού κρατικού μηχανισμού: κάθε χρόνο, το ιταλικό κράτος στηρίζει τη Ρώμη με 660 εκατομμύρια ευρώ έκτακτης ενίσχυσης, υπό τον όρο όμως ότι το χρέος της θα ακολουθήσει μια σταθερά πτωτική πορεία.
Οπως έχει αποκαλύψει παράλληλα η οικονομική εφημερίδα «Il Sole 24 Ore», με τον κεντροαριστερό δήμαρχο Φραντσέσκο Ρουτέλι το δημοτικό χρέος κάθε μέρα -υπολογίζοντας έναν μέσο όρο- μέχρι το 2001 αυξανόταν κατά 892 χιλιάδες ευρώ.
Με τον επίσης προοδευτικό Βάλτερ Βελτρόνι, έως το 2009, το αντίστοιχο ποσό ήταν 416 χιλιάδες ευρώ, ενώ ο δεξιός και πρώην νεοφασίστας Τζάνι Αλεμάνο ανέβασε την καθημερινή «μαύρη τρύπα» μέχρι το 2013 στα 450 χιλιάδες ευρώ.
Ειρωνεία της τύχης
Ο αριστερός χειρουργός Ινιάτσιο Μαρίνο έκανε ό,τι μπορούσε για να κλείσει η πληγή του χρέους, αλλά ο ίδιος -ειρωνεία της τύχης- αναγκάστηκε να παραιτηθεί τον περασμένο Οκτώβριο, και για οικονομικούς λόγους.
Μεταξύ άλλων, επειδή είχε επιβαρύνει τον δήμο με έξοδα δείπνων και γευμάτων που δεν ξεπερνούσαν τα 800 ευρώ.
Με τα δεδομένα αυτά, η Ρώμη σε περίπου τρεις μήνες θα πρέπει να αντιμετωπίσει πρόωρες δημοτικές εκλογές.
Δεν πρέπει να εκπλήσσει ότι οι υποσχέσεις για οικονομική ανάπτυξη που δίνονται από πολλούς υποψήφιους (κυρίως της Κεντροδεξιάς και του Ρέντσι) συνδέονται σχεδόν αποκλειστικά με την πιθανότητα να αναλάβει η Αιώνια Πόλη τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας του 2024.
Πιθανότητα όχι ιδιαίτερα ισχυρή βέβαια, από τη στιγμή που στις υποψήφιες πόλεις συγκαταλέγεται και το Παρίσι, το οποίο, μετά τις επιθέσεις του περασμένου Νοεμβρίου, χαίρει -όπως είναι κατανοητό- σημαντικής διεθνούς στήριξης.
Και σαν να μην έφταναν τα τοπικά τεράστια χρέη, χθες θέλησε να χαλάσει τη διάθεση του Ματέο Ρέντσι και ο πρόεδρος του ιταλικού Ελεγκτικού Συνεδρίου, Ραφαέλε Σκουιτιέρι: στην ετήσια έκθεσή του, είπε ξεκάθαρα ότι η προσπάθεια πραγματικού εξορθολογισμού των δαπανών του Δημοσίου σε μεγάλο βαθμό απέτυχε, διότι δεν υπάρχουν σαφείς στόχοι.
«Αν είστε ικανοί, περιορίστε τις ανώφελες δαπάνες, αλλά όχι τις υπηρεσίες και παροχές που χρειάζονται οι πολίτες», είπε ουσιαστικά ο Σκουιτιέρι.
Ο υπουργός Οικονομικών, Πιερ Κάρλο Πάντοαν, ο οποίος ήταν στο ακροατήριο, κατάφερε άραγε να λάβει το σχετικό μήνυμα;
