Με ψυχροπολεμική παρτίδα σκακιού αρχίζει να μοιάζει το πολιτικό σκηνικό που οικοδομείται κατά τη διάρκεια της...
προεκλογικής περιόδου και στόχο έχει όχι την επικράτηση στην αναμέτρηση της κάλπης αλλά τον προσδιορισμό των ισορροπιών της επόμενης ημέρας. Τα κομματικά επιτελεία δηλώνουν πλέον ξεκάθαρα και σε όλους τους τόνους ότι είναι έτοιμα να συγκυβερνήσουν, ζητώντας όμως ουσιαστικά να αποδεχθεί τη λογική της οικουμενικής κυβέρνησης και ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και επιμένει στη λογική της αυτοδυναμίας «για να ξεπεραστεί το παλιό» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στα σποτάκια του, εν τούτοις αυτό που επιδιώκει είναι η δυνατότητα του να θέσει τους όρους κάτω από τους οποίους θα διαμορφωθεί η επόμενη κυβέρνηση.
Όπως και στον Ψυχρό Πόλεμο έτσι και στις επερχόμενες εκλογές δεν αναμένεται να υπάρξει νικητής, με την έννοια της αυτοδυναμίας, συνθήκη που οδηγεί ντε φάκτο σε συγκυβέρνηση. Ωστόσο ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να συγκροτήσουν μια κυβέρνηση συνεργασίας –αντίστοιχης αυτής με τους ΑΝΕΛ- είτε μια κυβέρνηση μειοψηφίας η οποία όμως θα λάβει ψήφο ανοχής από την αντιπολίτευση και θα χρησιμοποιεί α λα καρτ εταίρους ανάλογα με τα νομοσχέδια που θα επιθυμεί να περάσει.
Σε αυτό τον σχεδιασμό αντιτίθεται το μεγαλύτερο μέρος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατεβάζει τους τόνους επιδιώκοντας να συγκυβερνήσει ουσιαστικά αναλαμβάνοντας θέσεις ευθύνης στον κυβερνητικό συνασπισμό.
Κάθετα αντίθετη σε μια τέτοια εξέλιξη εμφανίζεται η Νέα Δημοκρατία αναγνωρίζοντας ότι αν μείνει έξω από τη νέα κυβέρνηση τότε θα περιοριστεί και πολιτικά σε ρόλο αντιπολίτευσης για τουλάχιστον δυο χρόνια, χάνοντας ερείσματα. Παράλληλα μια τέτοια εξέλιξη θα προκαλέσει νέο γύρο αναταράξεων στη Νέα Δημοκρατία, εσωστρέφεια ενώ θα οδηγήσει και σε συνέδριο για την εκλογή νέου προέδρου. Αν όμως η ΝΔ συμμετάσχει –ακόμα και έμμεσα- στην κυβέρνηση τότε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης θα παραμείνει στο τιμόν της συντηρητικής παράταξης διατηρώντας και την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Γρίφος παραμένει ακόμα η στάση του Ποταμιού, το οποίο έχει διακηρύξει ότι θέλει να συγκυβερνήσει, ωστόσο, θα καθορίσει την τελική στάση του σε συνάρτηση με τις αποφάσεις που θα λάβει η Νέα Δημοκρατία, καθώς επιδιώκει να αποκτήσει ρόλο στην αναδιάταξη της κεντροδεξιάς.
Καταλυτικό ρόλο όμως στις εξελίξεις της επόμενης ημέρας θα έχουν και οι δανειστές, οι οποίοι ξεκίνησαν ήδη να αποκαλύπτουν τις θέσεις τους, διαμηνύοντας ότι για να ανοίξει η κουβέντα για το χρέος απαιτείται ευρεία κοινωνική στήριξη και κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Συνεπώς τα πάντα θα κριθούν από τους συσχετισμούς δυνάμεων της επόμενης ημέρας, στους οποίους περιλαμβάνεται και η Χρυσή Αυγή, η οποία φαίνεται να ισχυροποιείται λόγω της κρίσης του μεταναστευτικού.
Η τεράστια εισροή μεταναστών σε συνδυασμό με την έλλειψη πολιτικής βούλησης για την άμεση και ουσιαστική αντιμετωπισής της, οδηγεί σε επιβάρυνση των κοινωνιών που ήδη ταλανίζονται από την καλπάζουσα ανεργία, την έλλειψη πόρων και την αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους, λόγω της λιτότητας.
Υπ αυτό το πρίσμα η άνοδος της ακροδεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη θεωρείται βέβαιη, ωστόσο όχι ικανή για ανατρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς. Χρήστου Φράγκου
