Σοκάρουν τα στοιχεία της Unicef για την παιδική κακοποίηση που δόθηκαν στη δημοσιότητα. Δείτε τι λέει για την κακοποίηση των παιδιών (και) στην Ελλάδα...Εντυπωσιακή είναι η έκταση σωματικής, σεξουαλικής και συναισθηματικής κακοποίησης που αποκαλύπτει η μεγαλύτερη -μέχρι στιγμής- συλλογή δεδομένων σχετικά με τη βία κατά των παιδιών.
Η έκθεση της UNICEF «Κρυμμένη σε κοινή θέα» βασίζεται σε στοιχεία από 190 χώρες, τεκμηριώνοντας τη βία σε μέρη όπου τα παιδιά θα πρέπει να είναι ασφαλή: στην κοινότητα, στο σχολείο, στο σπίτι τους. Στοιχεία για την Ελλάδα που περιλαμβάνονται στην έκθεση επισημαίνουν ότι συγκαταλέγεται μεταξύ των 39 χωρών που απαγορεύουν τη σωματική τιμωρία των παιδιών σε κάθε περιβάλλον καθώς και στο σπίτι (2006).
Όμως επισημαίνουν επίσης την εξάπλωση του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού (bullying) που παρουσιάζει οξεία άνοδο στη χώρα μας με το ποσοστό των παιδιών που παραδέχονται ότι άσκησαν εκφοβισμό σε άλλα παιδιά στο σχολείο τουλάχιστον μια φορά στους προηγούμενους 2 μήνες να ανέρχεται σε 27% μεταξύ των 11χρονων και να φθάνει στο 51% μεταξύ 15χρονων.
Επιπλέον, η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών με τα υψηλότερα ποσοστά σωματικών συμπλοκών μεταξύ αγοριών και κοριτσιών στην εφηβεία (51%).
Σημαντικά ευρήματα περιλαμβάνουν:
· Σεξουαλική βία: Περίπου 120 εκατομμύρια κορίτσια κάτω των 20 ετών σε όλο τον κόσμο (περίπου το 1 στα 10) έχουν υποστεί εξαναγκαστική σεξουαλική επαφή ή άλλες εξαναγκαστικές σεξουαλικές πράξεις και το 1 στα 3 κορίτσια στην εφηβεία ηλικίας 15-19 ετών που έχουν κάποια στιγμή παντρευτεί (84 εκατομμύρια) έχουν πέσει θύματα κάποιας μορφής συναισθηματικής, σωματικής ή σεξουαλικής βίας που διαπράχθηκε από τους συζύγους ή τους συντρόφους τους.
Η πιο κοινή μορφή σεξουαλικής βίας και για τα δύο φύλα ήταν θυματοποίηση στον κυβερνοχώρο. · Ανθρωποκτονία: Το ένα πέμπτο των θυμάτων ανθρωποκτονίας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι παιδιά και έφηβοι ηλικίας κάτω των 20 ετών, με συνέπεια περίπου 95.000 θανάτους το 2012. Η ανθρωποκτονία αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου μεταξύ ανδρών ηλικίας 10 έως 19 ετών στον Παναμά, τη Βενεζουέλα, το Ελ Σαλβαδόρ, το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, τη Βραζιλία, τη Γουατεμάλα και την Κολομβία. Η Νιγηρία εμφανίζει τον υψηλότερο αριθμό ανθρωποκτονιών παιδιών - 13.000. Μεταξύ των χωρών της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το υψηλότερο ποσοστό ανθρωποκτονιών.
· Σχολικός Εκφοβισμός: Λίγο πάνω από 1 στους 3 μαθητές ηλικίας 13 έως 15 ετών σε όλο τον κόσμο βιώνουν σε τακτική βάση τον εκφοβισμό μέσα στο σχολείο. Στη Σαμόα, η αναλογία αυτή είναι σχεδόν 3 στους 4. Σχεδόν το ένα τρίτο των μαθητών 11 έως 15 ετών στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική αναφέρουν ότι έχουν ασκήσει εκφοβισμό σε άλλα παιδιά - στη Λετονία και τη Ρουμανία το παραδέχονται σχεδόν οι 6 στους 10.
· Βίαια πειθαρχία: Περίπου 17% των παιδιών σε 58 χώρες υπόκεινται σε σοβαρές μορφές σωματικής τιμωρίας (χτυπήματα στο κεφάλι, τα αυτιά ή το πρόσωπο ή δυνατά και επανειλημμένα χτυπήματα). Πάνω από το 40% των παιδιών ηλικίας 2 έως 14 ετών βιώνουν τη σοβαρή σωματική τιμωρία στο Τσαντ, την Αίγυπτο και την Υεμένη. Συνολικά, τρεις στους 10 ενήλικες πιστεύουν ότι η σωματική τιμωρία χρειάζεται για να αναθρέψουν σωστά τα παιδιά. Στη Σουαζιλάνδη, το 82% λέει ότι η σωματική τιμωρία είναι απαραίτητη.
· Στάσεις απέναντι στη βία: Σχεδόν τα μισά από όλα τα κορίτσια στην εφηβεία ηλικίας 15 έως 19 ετών (περίπου 126 εκατομμύρια) πιστεύουν ότι ο σύζυγος δικαιολογείται να χτυπήσει τη σύζυγό του κάτω από ορισμένες συνθήκες. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται σε 80% ή περισσότερο στο Αφγανιστάν, τη Γουινέα, την Ιορδανία, το Μάλι και το Τιμόρ-Λέστε. Σε 28 από 60 χώρες με στοιχεία για τα δύο φύλα, ένα μεγαλύτερο ποσοστό κοριτσιών από τα αγόρια πιστεύουν ότι η ο ξυλοδαρμός της συζύγου είναι μερικές φορές δικαιολογημένος. Στην Καμπότζη, τη Μογγολία, το Πακιστάν, τη Ρουάντα και τη Σενεγάλη, τα κορίτσια έχουν περίπου διπλάσιες πιθανότητες από τα αγόρια να νομίζουν ότι ο σύζυγος δικαιολογείται μερικές φορές να δέρνει τη γυναίκα του. Στοιχεία από 30 χώρες δείχνουν ότι περίπου 7 στα 10 κορίτσια 15-19 ετών, που είχαν πέσει θύματα σωματικής ή/και σεξουαλικής κακοποίησης ποτέ δεν είχαν αναζητήσει βοήθεια: πολλά είπαν ότι δεν νόμιζαν ότι ήταν κακοποίηση ή ότι δεν το βλέπουν ως πρόβλημα.
