Παραμονή εκλογών, αυτές είναι οι τελευταίες οδηγίες προς τους ναυτιλομένους,καθώς μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται και είναι κρίμα να το φουντάρουμε πάλι...το σαπιοκάραβο.
Άκου πατριώτη,
1. Δεν ψηφίζω ό,τι να ‘ναι. Ψηφίζω ό,τι θέλω.
2. Δεν ψηφίζω ό,τι θέλω γιατί έτσι μου κάπνισε. Τεκμηριώνω την επιλογή μου.
3. Δεν ψηφίζω ό,τι μου πουν οι φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, φίλοι, γκόμενοι, γκόμενες οι πρώην και οι επόμενες.
4. Δεν ψηφίζω μόνο για μένα. Ψηφίζω για όλους μας!
5. Ψηφίζω τον πιο ικανό, όχι τον πιο παραμυθα.
6. Κάνω μια βόλτα στον δήμο μου. Στη γειτονιά μου. Στο τετράγωνό μου. Και μετά μπαίνω παραβάν.
7. Θυμάμαι ότι δεν ψηφίζω αλλού, αλλά εδώ. Κι ότι μετεκλογικά επίσης δεν θα ζήσω αλλού, αλλά εδώ!
8. Τους περισσότερους υποψήφιους τους ξέραμε κι από χτες. Κι επειδή δεν αλλάζει ο άνθρωπος από την ηλικία των 5 ετών και μετά – το πιθανότερο είναι πως όπως τους αφήσαμε, έτσι τους βρήκαμε. Το κόβω χλωμό να έχουν υποστεί μια μετάλλαξη και να έχουν γίνει καλύτεροι άνθρωποι – και άρα δημοτικοί άρχοντες.
9. Δεν ψηφίζουμε τον εκπρόσωπο του κόμματος. Προτιμάμε όποιον θεωρούμε πιο κατάλληλο για την πόλη μας.
10. Εεεεειπ, πατριώτη! Είμαστε κι εμείς εδώ. Εσύ ψηφίζεις κι άλλοι λουζονται την επιλογή σου.
Τα εκλογικά ποσοστά δεν βγαίνουν ερήμην σου βρε! Πάντα υπάρχουν,κάποιοι που μονίμως δηλώνουν ανάπηροι (“δεν το έκοβα το κουλό μου από την ρίζα”!), αλλά είναι αργά για δάκρυα......
Στην μπάντα γκρίνιες, μεμψιμοιρίες, κι ισοπεδωτισμοί τύπου ‘όλοι ίδιοι είναι!’. Όλοι ίδιοι ΔΕΝ είναι. Κι εμείς οφείλουμε να κάνουμε τους διαχωρισμούς. Να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάχυ. Και να επιλέξουμε ψύχραιμα, νηφάλια και με σοβαρότητα. Γιατί η χώραμας, η πόλη μας, γειτονιά μας, το σπιτικό μας δεν αξίζουν τίποτα λιγότερο. Οκ;
Καλό βόλι. Αλλά όχι εναντίον μας,
Αυτός ήταν ο δεκάλογος της έξυπνης ψήφου, πατριώτη...
