Δύο παλιές πειραιώτισσες που ψηφίζουν παραδοσιακά δεξιά, κάθονται στη Στάνη και πίνουν καφέ με φόντο το Δημοτικό Θέατρο. Ξαφνικά γυρίζει η μια και λέει...
στην άλλη:
- Άσε κοντεύω να σκάσω με όσα ακούω...
- Τι έπαθε τίποτα ο δημαρχούκος;
- Αυτός μια χαρά περνάει. Είναι διακοπές στα Κύθηρα...
- Άκουσα ποιον θέλουν να βάλουν καλλιτεχνικό διευθυντή στο Δημοτικό Θέατρο και δεν μπορώ να το πιστέψω...
- Για ποιον λες, χρυσή μου...
- Κάποιον Τάκη, λένε, αλλά δεν θυμάμαι ούτε το επίθετό του...
- Μήπως λένε εκείνο το κουκλί που ερχόταν με βέσπα στην ΟΝΝΕΔ;
- Μακάρι να ήταν αυτός, αλλά δυστυχώς δεν είναι δικό μας παιδί...
- Τι λες τώρα! Είναι δυνατόν να μην βρούνε κάποιον δικό μας να βάλουνε ή έστω κάποιον γνωστό που να είναι κοινής αποδοχής και αναγνωρισμένης αξίας;
- Δεν ξέρω. Τι να σου πω, λες ν' αγωνιζόμασταν τόσα χρόνια για να δούμε κάποιον Τάκη να γίνεται διευθυντής στο Δημοτικό Θέατρο...
- Α, δεν θα το αντέξω να το δω κι αυτό, χρυσή μου...
- Λές σε ένδειξη διαμαρτυρίας να κόψουμε την Στάνη!
Όπως η ξαδέλφη μου από την Αθήνα σταμάτησε να πηγαίνει για καφέ στην πλατεία Συντάγματος, επειδή δεν μπορεί να βλέπει να κυβερνάνε ακόμα Βενιζέλος και Παπουτσής...
- Εμ, τι να κάνει η γυναίκα αγωνίστηκε μια ζωή να φύγουν οι ΠΑΣΟΚοι και τώρα τους βλέπουν να κυβερνούν ακόμα...
- Καλά που τον βρήκαν αυτόν τον Τάκη;
-Κάποιοι προσπαθούν να τον πλασάρουν, αλλά είναι λίγος, χρυσή μου. Σου λέω δεν κάνει για καλλιτεχνικός διευθυντής.
- Δηλαδή;
- Φαντάσουν πως εγώ δεν θα τον έπαιρνα ούτε για ταξιθέτρια...
- Γιατί;
- Είναι τόσο κοντός που δεν θα τον βλέπουν οι θεατές!
-Καλά θυμήσουν να το πούμε στο δημαρχούκο. Αυτός ξέρει τι θα κάνει, αλλιώς ας πρόσεχε...
