Φαίνεται πως υπάρχουν ακόμα πολιτικοί που είναι κολλημένοι σ' άλλες παλιές εποχές. Τότε που πίστευαν πως μπορούν να καρπωθούν για ψηφοθηρικούς λόγους μια...
αθλητική επιτυχία.
Παρά το γεγονός ότι όλοι γνώριζαν πως όχι μόνο
δεν είχαν συμβάλει στο ελάχιστο, αλλά συχνά δεν είχαν καν ιδέα περί τίνος πρόκειται ή αγώνα είχε κάνει ο αθλητής.
Κι
όμως αυτό δεν τους εμπόδιζε να βγουν και να πανηγυρίζουν για τις
επιτυχίες των αθλητών που μόνοι τους πάσχιζαν να διακριθούν στο
άθλημα τους.
Δεν λέμε έχουν το χαβαλέ τους αυτές οι πανηγυρικές δηλώσεις των
πολιτικών μετά τις διάφορες επιτυχίες Ελλήνων αθλητών και συλλόγων, αν
και δεν... κοστίζουν τίποτα.
Μόλις πληροφορηθούν ότι ο τάδε αθλητής ή ομάδα δίνουν εντολή στους συνεργάτες να γράψουν δύο κουβέντες και τις στέλνουν δεξιά και αριστερά.
Τελευταίο κρούσμα στάθηκε η επιτυχία του Σπύρου με αφορμή το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης. Το ίδιο είχε γίνει και με το Δημήτρη Χονδροκούκη. Οι πολιτικοί τον αποθέωναν με πανηγυρικές δηλώσεις μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στην Κωνσταντινούπολη και όταν λίγες μήνες αργότερα βρέθηκε ντοπαρισμένος τον ξέχασαν όλοι...
Τη μεγαλύτερη πλάκα έχει βέβαια όταν ένας πολιτικός είναι οπαδός συγκεκριμένης ομάδας και "αναγκάζεται" να κάνεις δηλώσεις όταν ο αιώνιος αντίπαλος είναι ομάδα της πόλης πολιτεύσαι κάθε φορά κατακτά τίτλο...
@ Να δούμε πότε θα εκλείψουν τα τζάμπα πανηγύρια των πολιτικών παλιάς κοπής αν και βλέπουμε πως το μικρόβιο έχουν κολλήσει και οι νεότεροι...
