πως όποιος πέταγε ένα πλυντήριο, μία κουζίνα, για εκείνον ήταν θησαυρός.
Ο λόγος για τον Θανάση Βισκαδουράκη, ο οποίος δήλωσε τα εξής:
«Μάζευα πράγματα από τα σκουπίδια. Τα άχρηστα των άλλων για μένα ήταν θησαυρός. Ο Σάκης Μπουλάς μου έδωσε το πλυντήριο του. Η μητέρα του Γιάννη Ζουγανέλη μου έδωσε το κρεβάτι της, ο αδερφός μου μου έδωσε μία τηλεόραση, ένας ξάδερφός μου μου έδωσε σεντόνια. Είμαι περήφανος για τη ζωή μου. Πήγα στο στρατό μόνος μου, δεν μου έδωσε κανείς ούτε ένα χιλιάρικο. Επιβίωσα δεν έκανα σημαία τον πόνο μου, γιατί έχω ελπίδα μέσα μου. Δύο χρόνια έτρωγα σκέτα μακαρόνια με κέτσαπ. Την αδυναμία μου την έκανα προτέρημα στη ζωή μου. Πολλές φορές πήγαινα στο γήπεδο παίζοντας ότι είμαι κωφός, ότι είμαι ανάπηρος. Είδα όλα τα παιχνίδια της Ευρώπης 20 χρονών παιδί με διαβατήριο ότι είμαι κωφός. Πήγαινα εκεί που πουλάγανε σάντουιτς και λουκάνικα και έκανα τον κωφό. Τις αδυναμίες μου τις εκμεταλλεύτηκα. Πνευματικός μου πατέρας είναι ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος».
Ο λόγος για τον Θανάση Βισκαδουράκη, ο οποίος δήλωσε τα εξής:
«Μάζευα πράγματα από τα σκουπίδια. Τα άχρηστα των άλλων για μένα ήταν θησαυρός. Ο Σάκης Μπουλάς μου έδωσε το πλυντήριο του. Η μητέρα του Γιάννη Ζουγανέλη μου έδωσε το κρεβάτι της, ο αδερφός μου μου έδωσε μία τηλεόραση, ένας ξάδερφός μου μου έδωσε σεντόνια. Είμαι περήφανος για τη ζωή μου. Πήγα στο στρατό μόνος μου, δεν μου έδωσε κανείς ούτε ένα χιλιάρικο. Επιβίωσα δεν έκανα σημαία τον πόνο μου, γιατί έχω ελπίδα μέσα μου. Δύο χρόνια έτρωγα σκέτα μακαρόνια με κέτσαπ. Την αδυναμία μου την έκανα προτέρημα στη ζωή μου. Πολλές φορές πήγαινα στο γήπεδο παίζοντας ότι είμαι κωφός, ότι είμαι ανάπηρος. Είδα όλα τα παιχνίδια της Ευρώπης 20 χρονών παιδί με διαβατήριο ότι είμαι κωφός. Πήγαινα εκεί που πουλάγανε σάντουιτς και λουκάνικα και έκανα τον κωφό. Τις αδυναμίες μου τις εκμεταλλεύτηκα. Πνευματικός μου πατέρας είναι ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος».
