ζήσει όλη τη ζωή του. Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν την νυχτερινή διασκέδαση ο τραγουδιστής/στρια μπορεί να βγάλει ακόμα και τρία εκατομμύρια ευρώ άσχετα από όσα δηλώνει στην εφορία αυτός ή εταιρεία του.
Οι περισσότεροι καλλιτέχνες, απολύτως νομότυπα, καλύπτουν τις οικονομικές δραστηριότητες τους πίσω από εταιρείες που έχουν συστήσει, οι οποίες εισπράττουν τις αμοιβές τους από τα κέντρα και τα δισκογραφικά δικαιώματα. Στη συνέχεια, τα έσοδα αυτά συμψηφίζονται με κάθε λογής έξοδα και τελικά καταλήγουν να φορολογούνται έως και 25%. Ενώ αν τα δήλωναν στις προσωπικές φορολογικές δηλώσεις, όπως οι υπόλοιποι φορολογούμενοι, τότε ο φόρος θα έφτανε το 40%.
Επιπλέον, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα», το μαύρο χρήμα καλά κρατεί στην ελληνική νύχτα καθώς οι τραγουδιστές και ιδιαίτερα τα «μεγάλα ονόματα» έχουν μια σειρά από έσοδα τα οποία δεν δηλώνονται συνήθως πουθενά. Πρόκειται για μερίδια από τα λουλούδια, τις σαμπάνιες, την γκαρνταρόμπα αλλά και διαφημιστικά και χοροεσπερίδες.
Ειδικότερα, τα πρώτα ονόματα της νύχτας παίρνουν ποσοστά επί των πωλήσεων των λουλουδιών που πωλούνται συνήθως προς 15 ευρώ το πιατάκι από φελιζόλ. Όσο πιο «ζημιάρης» είναι ο καλλιτέχνης, τόσο περισσότερα τα κέρδη του. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ένας καλός πελάτης μπορεί να πληρώσει από 1500 έως 3000 ευρώ για λουλούδια για τα οποία φυσικά ποτέ δεν κόβεται απόδειξη. Μάλιστα οι μεγάλες φωνές έχουν προσωπικούς μετρ που παρακολουθούν πόσα λουλούδια πέφτουν στην πίστα ώστε να μην υπάρξει μετά «πρόβλημα» με τον ιδιοκτήτη του κέντρου.
Αντίστοιχα ποσοστά παίρνουν τα πρώτα ονόματα και από την γκαρνταρόμπα, όπου οι πελάτες δίνουν 5 ή και 10 ευρώ. Αν σκεφτεί κανείς ότι ένα μεγάλο κέντρο χωράει από 1000 έως και 5000 άτομα, τα ποσά είναι τεράστια. Και εδώ η απόδειξη είναι είδος προς εξαφάνιση, καθώς δίδεται μόνο σε όσους πελάτες την ζητήσουν.
Ακόμα, τα μεγάλα μαγαζιά της νύχτας προχωρούν συχνά σε συμφωνίες με εταιρείες για να εμφανίζουν τις διαφημίσεις τους πάνω στα τραπέζια του κέντρου. Από τα σου-πλα ώς τα «καρτελάκια ρεζερβέ» αλλά και σε άλλα αντικείμενα -ειδικά στα πιο ζημιάρικα και προσοδοφόρα πρώτα τραπέζια- που τεχνηέντως εμφανίζονται στα τραπέζια άνθιζε μια νέα βιομηχανία διαφήμισης και φυσικά εσόδων για μαγαζάτορες αλλά και τραγουδιστές που έκαναν προφορική συμφωνία για το μερίδιο τους.
Τέλος, άλλες πηγές αδήλωτων εσόδων είναι οι αρπαχτές -ειδικά σε κέντρα της περιφέρειες που πληρώνουν στο χέρι- αλλά και οι χοροεσπερίδες. Ειδικά για τις τελευταίες, ο καλλιτέχνης που έφερνε στο μαγαζί έναν σύλλογο πληρωνόταν με ποσοστό κατά κεφαλήν. Εξτρα πηγή αδήλωτου εισοδήματος φυσικά είναι η εμφάνιση του καλλιτέχνη (συνήθως μικρότερου βεληνεκούς) σε διάφορες εκδηλώσεις σε μπαρ και εστιατόρια όπου είτε κάνουν τους DJ είτε τα μέλη κριτικών επιτροπών σε διαγωνισμούς είτε απλώς... παραβρίσκονται.
Το μέγεθος του μαύρου χρήματος που διακινούνταν ειδικά στις καλές μέρες στα νυχτερινά κέντρα ήταν τέτοιο που το «νυχτοκάματο» του καλλιτέχνη έβγαινε με μορφή τούβλων από 500ευρα...
