Από την Τσαούσα*
Αναρωτιέμαι συχνά, μήπως αν δούλευα ως πόρνη, θα έλυνα τα οικονομικά μου προβλήματα.
Δε μιλάω για πεζοδρόμιο, ξέρετε, πολυτελείας.
Σαν τις πουτάνες στην ψυχή, που τα κάνουνε όλα κρυφά. Με πιάνετε...
Θα μπορούσα να δέχομαι κόσμο σπίτι μου, θα μπορούσα να βρω έναν
ματσωμένο και να του τα μασάω, υποκρινόμενη πως έχουμε σχέση, τέτοια.
Λοιπόν, δεν έχω κανένα πρόβλημα να δουλέψω ως πόρνη για να κερδίσω το
φαγάκι μου, τα νοίκια, τα μανό μου.
Αυτά που λένε για αξιοπρέπεια, τα ακούω βερεσέ. Μήπως η επιβίωση δεν
απαιτεί αξιοπρέπεια;
Αλλού κολλάω.
Στο ότι θα πρέπει και να του κάθομαι του πελάτη.
Μου αρέσουν οι στυλάτοι άντρες, οι άντρες με παιδεία και προσωπικότητα.
Πώς να πάω με τον ασουλούπωτο, τον απολίτιστο ή κάποιον που νομίζει ότι
ο πύργος της Πίζας είναι photoshop;
Θα μου πεις, δεν είναι για σχέση αυτός, αλλά για τίναγμα. Εντάξει.
Όμως, η ζωή μου είναι τόσο γεμάτη από ανθρώπους που θα απέρριπτα σε
περίπτωση που ζούσα αιώνια, οπότε δε θέλω κι άλλους, ακόμα και με
πληρωμή.
Με άλλα λόγια, δε μπορώ να γίνω πόρνη, γιατί περιτριγυρίζομαι από
ανθρώπους που μου θυμίζουν κάγκουρες πελάτες αγοραίου έρωτα.
Θα με μαγαρίσουν και θα με αφήσουν.
Σε ελεύθερη μετάφραση στα Ελληνικά, θα μπορούσα να δουλέψω ως πόρνη, αν
δεν είχε ήδη εκπορνευτεί η ζωή μου.
Πόσα γομάρια πια να αντέξω πάνω μου;
Είμαι σίγουρη, πως πολλοί από εσάς νιώθετε έτσι.
Ειδικά την εποχή που διανύουμε και πέσανε μάσκες, όστρακα, στολές,
αξιώματα, μούρες, ως και τα γύψινα από τα ταβάνια.
Αλλά ελπίζουμε αδέλφια.
Πώς ελπίζει η πόρνη ότι μια μέρα θα την ερωτευτεί ένας πελάτης και θα τη
βγάλει από το βούρκο;
Έτσι κι εμείς, ελπίζουμε πως μια μέρα όλοι οι άνθρωποι γύρω μας θα
γίνουν καλοί και θα μας βγάλουνε στο φως.
Βεβαίως, εδώ μπαίνει ένα θέμα. Ο διπλανός σου σε βάζει στο βούρκο ή εσύ
το διπλανό σου; Ή παλεύετε ποιος θα χώσει τον άλλον μέσα;
Όχι ότι δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι και είμαστε όλοι για προσάναμμα.
Παράδειγμα εγώ. Παράδειγμα η μάνα μου, ο σκύλος μου κι η γάτα μου. Δεν
με έβλαψε ποτέ κανείς τους.
Όμως, ας μιλήσω για άλλους.
Καλός άνθρωπος είναι ο νεκρός άνθρωπος, είπε ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, αλλά θα
αναφέρω άλλον ένα.
Την εξηντάρα Υδραία που δεν κόβει αποδείξεις στο μαγαζί της και όταν την
τσιμπάει το ΣΔΟΕ, θυμάται ότι έχει εγγόνια και υψηλή πίεση.
Καλοί άνθρωποι είναι και όλοι οι συχωριανοί της, που κάνουν το νησί
μπουρδέλο, μπουκάρουν στο πλοίο ουρλιάζοντας σαν πεινασμένα ζόμπι, μην
τη μεταφέρουν Πειραιά, γιατί έπεφτε Παρασκευή η σύλληψη κι αργούσε η
Δευτέρα στο αυτόφωρο.
Αυτοί οι Υδραίοι αγαπητοί μου, δεν είναι μόνο καλοί άνθρωποι, είναι
άνθρωποι από μάλαμα.
Γιατί προφύλαξαν με θάρρος λιονταρίσιο τη συντοπίτισσα εξηντάρα.
Που ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή φόραγε ξώβυζο, handsfree μες το κολιέ και
είχε νύχι τρία μέτρα κόκκινο, άξιο να βγάλει μάκα από δοκιμαστικό
σωλήνα, έγινε ξαφνικά μια σεβάσμια γερόντισσα, η οποία δεν κάνει σεξ
γιατί πονούνε τα γοφά της, ενώ ζει με φασκόμηλο και παξιμάδι, αφού δεν
έχει δόντια.
Μα, τη γρια γυναίκα ρε αλήτες;
Επιπλέον, με ποιο δικαίωμα τη συλλάβανε, όταν ακόμα ο Ρουσόπουλος κόβει
ατάραχος στη βίλα τα πετσάκια του;
Πρώτα να συλληφθεί ο Ρουσόπουλος, ο οποίος είναι το ίδιο καλός άνθρωπος
με την εξηντάρα αδικοχτυπημένη, ίσως μοναχά λίγο καλύτερος, γιατί έχει
αρπάξει πιο πολλά.
Βεβαίως, ο Ρουσόπουλος θέλει πρώτα να συλληφθεί ο Βουλγαράκης, ενώ ο
Βουλγαράκης που ήθελε να συλληφθεί πρώτα ο Τσοχατζόπουλος, την πάτησε.
Παρόλα αυτά, όλο και κάποιον άλλον θα βρήκε που πρέπει να συλληφθεί πριν
απ΄αυτόν.
Και σύλληψη τη σύλληψη, φτάνουμε πίσω στα βάθη της ιστορίας μας, που
όταν εμείς κάναμε θέατρο, οι ξένοι ζούσανε στα δέντρα.
Άσχετα που μετά οι ξένοι ανακάλυψαν τον ατμό, τον τηλέγραφο, την
ηλεκτρική ενέργεια, τα σήματα Μορς, τη μηχανή, τη φωτογραφία, το
αεροπλάνο, το αυτοκίνητο, το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τα
αντιβιοτικά, το ραντάρ, τη θεωρία της σχετικότητας, την ατομική
ενέργεια, τα τρανζίστορ, το DNA, το Λέηζερ, τους υπολογιστές, το
ίντερνετ, τις τρύπες και τις κόχες.
Αυτοί, είναι πολύ κακοί άνθρωποι κατά βάθος, γιατί δεν έχουν λίστα
προτεραιότητας στους παραβάτες και τιμωρούν συνήθως αδιακρίτως,
οποιονδήποτε.
Φυσικά, ξένος με ξένο, έχει διαφορά. Για παράδειγμα, οι λαοί της Μέσης
Ανατολής και πολλοί της Αφρικής, είναι καλοί άνθρωποι σαν εμάς.
Αυτοί ζουν ακόμα στα δέντρα επειδή από κάτω περνούν οι παραβάτες τους
που περιμένουνε καρτερικά την τιμωρία όταν έρθει αλφαβητικά η σειρά
τους, οπότε είναι καλοί, γιατί μας μοιάζουνε.
Γι αυτό δεν τολμάς να κοιτάξεις Πακιστανό στην Ελλάδα χωρίς γυαλιά
ηλίου.
Θα σου την πέσουν έξι που τον πείραξες.
Καλοί άνθρωποι κι αυτοί οι Έλληνες, γιατί μπορεί να μη δίνουν σημασία
στον παππού της γειτονιάς τους αν δεν αυτοκτονήσει απ΄ την ανέχεια, αλλά
τον Αμπντούλ τον νοιάζονται κι ας γλείφει τα φρεάτια για να ζήσει.
Αν δε, κλέψει και σκοτώσει, δυσαρεστούνται φανερά που θα τιμωρηθεί, τη
στιγμή που και οι αυτόχθονες σκοτώνουν και ληστεύουν, ενώ πολλοί από
αυτούς παραμένουν ασύλληπτοι. Ας συλληφθούν πρώτα αυτοί και βλέπουμε.
Αλλά ας μιλήσω σοβαρά.
Φανταστείτε όλοι οι παραπάνω να ήτανε πελάτες μου, αν ήθελα να γίνω
πόρνη για να ζήσω.
Ροχάλα. Ακαταδεξία του κερατά. Τάση προς έμετο. Δε θέλω ούτε τα λεφτά
τους. Να μην υπήρχανε, γινόταν;
Πάντως, θα πέταγα καυτό νερό επάνω τους, αν μου δινόταν ευκαιρία, να μη
με λένε ακατάδεκτη.
Και ας με τιμωρούσε ο νόμος τους, όταν θα 'ρχότανε βεβαίως η σειρά μου.
Tsaousa (Έλια Ζερβού)
