Μια συνέντευξη αυτοκριτικής και παραδοχής ήττας έδωσε στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" ο Πέτρος Κωστόπουλος. Αφού ανέλαβε πλήρως την ευθύνη για την κατάρρευση της IMΑΚΟ, δεν δίστασε να......κάνει την αυτοκριτική του και να μιλήσει έξω από τα δόντια για ΟΛΑ, απαντώντας παράλληλα και στους επικριτές του:
«Καταρχήν φταίω εγώ. Και φταίω γιατί όταν κανείς φτιάχνει επιχείρηση πρέπει να τη δομεί με ένα τρόπο που να αντέχει σε σκληρές συνθήκες Αυτό δεν έγινε στην ΙΜΑΚΟ. Και δεν έγινε γιατί υπήρχε η ευφορία των 90ς όπου η διαφήμιση ανέβαινε ραγδαία, το ίδιο και οι κυκλοφορίες των εντύπων. Έτσι παρασύρθηκα σε δαπάνες που δεν έπρεπε να έχουν γίνει στην παραγωγή των περιοδικών, στον παράλογο αριθμό των εργαζομένων και στους υψηλούς μισθούς της βιομηχανίας που μας επέβαλε ο ανταγωνισμός της τηλεόρασης. »
«Τι να σου κάνει και ο άλλος μέσα στη γενική οικονομική ασφυξία όταν δεν πουλάει στο μαγαζί του ούτε καν ένα παντελόνι; Να κάνει διαφήμιση; Ούτε γι’ αστείο. Έτσι από το 2008 άρχισα κι εγώ να κόβω, να κόβω, να κόβω. ‘Ωσπου το 2011 έφτασα τις περικοπές δαπανών στο 60%. Όμως η απώλεια εσόδων ήταν πάντα μεγαλύτερη από τον περιορισμό του κόστους. Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια έγινε κανονικός Αρμαγεδώννας.»
«Πέρυσι τέτοια μέρα ακριβώς κατάλαβα ότι η κατάσταση έγινε μη αναστρέψιμη. Τέλη Φλεβάρη. Τότε το διαπιστώσαμε. Όταν στην ΙΜΑΚΟ περιμέναμε μια επιπλέον 15% πτώση και αυτή έφτασε το 40%. Θυμάμαι ότι όταν μου το ανακοίνωσε ο οικονομικός μου διευθυντής έπαθα ψυχολογικό breakdown. Σε όλη μου τη ζωή δεν ήξερα τι είναι η κατάθλιψη, παρότι είχα χίλιους φίλους γιατρούς. Νόμιζα πως ήταν μια μεγάλη στενοχώρια που μετά από λίγο καιρό σου περνάει. ‘Επαθα κλινική κατάθλιψη μέσα σε μια μέρα. Με έπιασε τρόμος, φόβος για κάθε τηλέφωνο που χτύπαγε, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι και κρυβόμουν κάτω από τα σκεπάσματα. Δεν μπορούσα να ανέβω σκάλες γιατί ο εγκέφαλος μου δεν επικοινωνούσε με τα πόδια μου. Ξάπλωνα με τις ώρες στο πάτωμα τραβώντας βαθιές ανάσες και έβλεπα τον γκρεμό μπροστά μου κάθε δευτερόλεπτο. Η Τζένη έπαθε πλάκα βλέποντας τον άνδρα της μετά από 18 χρόνια γάμου να είναι σαν σκιαγμένο κουνέλι. Όπως μπορεί να μαρτυρήσει η γιατρίνα μου, πριν της περιγράψω τα συμπτώματα της είχα πει τι έχω. Αυτά τέτοια εποχή πέρυσι. Έτσι αυτές τις μέρες μπορώ να γιορτάσω τα γενέθλια ενός χρόνου αντικαταθλιπτικών. Λέω να οργανώσω ένα πάρτι με Ζάναξ.»
«Να προσφύγω στο άρθρο 99 για να κοροιδέψω ποιόν; Εμένα ή τους άλλους; Το μόνο που θα γινόταν σε τέτοια περίπτωση θα είχε ως αποτέλεσμα να αυξάνω τα χρέη. Το 99% των εκδοτικών εταιρειών που προσέφυγαν στο αρθρο 99 πιστεύω ότι δεν θα τα βγάλει πέρα. Εγώ είμαι του «ή ταν ή επί τας». Μόνο καρκίνο δεν έβγαλα τα δυο τελευταία χρόνια, βάζοντας λεφτά τη μια μέρα και χάνοντας τα την επομένη. Σαν να τα έριχνα σε τρύπιο κουβά. Ναι, λάθος έκανα. Έπρεπε να έχω σταματήσει την προσπάθεια. Δεν ξέρω πως σκατά γίνεται κάθε φορά, αλλά από όσες συμβουλές μου δίνουν οι άλλοι άνθρωποι εγώ διαλέγω πάντα τις χειρότερες. Αν είχα βάλει ένα στοπ ένα με ενάμισι χρόνο πριν, θα είχα διασώσει, τουλάχιστον, ένα κομμάτι μιας περιουσίας για την οικογένεια μου.»
Μιλάει και για τη Μύκονο λέγοντας πως μέχρι το 1995 τα πράγματα ήταν φυσιολογικά αλλά μετά «πλάκωσαν οι νεόπλουτοι και μάσησα. Ήταν λάθος»...
