Όταν καμιά φορά βγαίνω έξω, τώρα τελευταία πολύ αραιά και που, παρατηρώ ένα φαινόμενο που μου τη δίνει κατακέφαλα. Πολλοί άντρες (αλλά και γυναίκες, εδώ που τα λέμε…) φλερτάρουν ασύστολα τη στιγμή που συνοδεύονται από κάποιον-α. Δεν ξέρω πόσο μαλακία είναι αυτό για τις γυναίκες, αλλά για τους άντρες το βρίσκω μεγάλο ρεζιλίκι. Να είσαι, δηλαδή, με τη γυναίκα σου ή τη γκόμενά σου και το κεφάλι σου να... ...περιστρέφεται σαν φάρος δεξιά-αριστερά, καρφώνοντας με το βλέμμα τα μάτια της διπλανής, ή πετώντας λουλούδια στα μπουζούκια στο στήθος κάποιου ξέκωλου απέναντι. Το βρίσκω μη αντρικό όλο αυτό. Πείτε με, παλαιάς σχολής, αλλά όταν ο άντρας συνοδεύει μια γυναίκα πρέπει να είναι τζέντλεμαν – όσο κλισέ κι αν ακούγεται. Όταν καλείς, δηλαδή, μια γυναίκα να βγει μαζί σου πρέπει να σέβεσαι όλους τους “κανόνες” ενός κυρίου, ο οποίος δεν χάνει τη ψυχραιμία του ακόμα και αν στο διπλανό τραπέζι έχει βγει έξω η ρόγα το βυζιού της Ζιζέλ Μπούντχεν. Οk, θα κοιτάξεις μία, δύο, δεν μπορεί να καρφώνεσαι σαν λιγούρης στο απέναντι τραπέζι. Οι γυναίκες είναι πιο ξύπνιες από εμάς και αυτά τα αντιλαμβάνονται μέσα σε δέκατα δευτερολέπτου. Κυνηγετικά σκυλιά είναι, σε μυρίζουν από χιλιόμετρα. Να ξέρετε μάλιστα ότι δεν υπάρχει τίποτα που να τσακίσει περισσότερο την ψυχολογία μιας γυναίκας από έναν άντρα που μαλακίζεται σε δημόσιους χώρους. Αισθάνεται ρεζίλι των σκυλιών, μειωμένη, ταπεινωμένη. Κι αυτό αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις πολύ ακριβά. Το θέμα μας, όμως, δεν είναι η εκδίκηση, είναι ότι όταν φλερτάρεις ενώ συνοδεύεις, γίνεσαι γελοίος. Γελοίος γιατί είσαι λιγούρης, αγενής, γιατί δεν πας ακόμα στο γυμνάσιο, κυρίως γιατί συνοδεύεις μια γυναίκα την οποία στην ουσία δεν γουστάρεις. Αλλιώς, γιατί να κοιτάς τριγύρω; Αν γουστάρεις τη συνοδό σου και παρόλα αυτά παίζεις δεξιά και αριστερά, τότε μην πας μακριά, πήγαινε γρήγορα στον πιο κοντινό ψυχίατρο. Είναι σαφές ότι έχεις πρόβλημα, είτε χαμηλής αυτοεκτίμησης, είτε μιας περίεργης μαγκιάς που στην μεταλαμπάδευσε κάποιος το ίδιο γελοίος με εσένα. Αν δεν θες μια γυναίκα, τελείωνε το. Και ξαμολήσου με τα φιλαράκια σου σε κλαμπ, μπουζούκια, “κωλάδικα”, παίζοντας όχι μόνο με όποια γυναίκα δεις, αλλά και με τη σιδερένια μπάρα του στριπτιτζάδικου. Το να σου πω εγώ, βέβαια, να μην γουστάρεις είναι γελοίο. Και οι γυναίκες και οι άντρες είναι σαφές και λογικό να βρίσκουν ελκυστικούς άλλους ανθρώπους γύρω τους. Από αυτό το σημείο μέχρι το μουρντάρω, όμως, υπάρχει απόσταση. Διότι, και στην τράπεζα όταν πας για μια συναλλαγή, βλέπεις τις δεσμίδες με τα 100ρικα να μετριούνται μπροστά σου, δεν πήδηξες όμως ποτέ στο ταμείο να τα πάρεις. Οι άντρες πρέπει να τιμούν το φύλο τους, όχι μόνο με μαγκιές του τύπου «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» ή «εγώ φοράω παντελόνια!», αλλά κυρίως να δείχνουν αυτά τα χαρακτηριστικά όταν συνοδεύουν μια γυναίκα. Εκεί μετράει το αντριλίκι…
ΥΓ.: Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες, για να μην ξεχνιόμαστε. Από τον Πέτρο Κωστόπουλο pkool.gr
