Αν ένας πολίτης κάθεται και γράφει μια επιστολή - καταγγελία για ένα θέμα για την πόλη του, τότε θα περίμενε κανείς τουλάχιστον να πάρει μια απάντηση με...
συγκεκριμένα στοιχεία και όχι ν' αντιμετωπίζεται με χλευασμό και ασέβεια από τον αιρετό που σήμερα είναι και αύριο δεν θα είναι στη θέση του.
Αν η επιστολή κοινοποιηθεί σε ΜΜΕ και δημοσιοποιηθεί κατά την κρίση τους δίνοντας βήμα στον πολίτη, τότε ο αιρετός οφείλει να δώσει τη δική του απάντηση στο πλαίσιο της διαφάνειας, κυρίως προς τους αναγνώστες, ιδίως εάν τυγχάνει να είναι δημότες και τους ζητήσεις ξανά τη ψήφο τους.
Αν δεν έχει κάτι σοβαρό να πει για το θέμα, τότε είναι καλύτερα να σιωπά και όχι ν' ανοίγει το στόμα του και να δραπετεύουν σαχλαμάρες, γιατί εκτίθεται όχι μόνο ο ίδιος αλλά και ο θεσμός που εκπροσωπεί έστω και προσωρινά.
Αν μιλάμε φυσικά για σοβαρό αιρετό που υποτίθεται ότι νιώθει την υποχρέωση να δίνει επαρκείς και τίμιες εξηγήσεις στον πολίτη απατώντας στα ίσια και χωρίς να μασάει τα λόγια του με υπονοούμενα και χαρακτηρισμούς επιπέδου παιδικής χαράς, δίνοντας ρεσιτάλ αλαζονείας, ανασφάλειας και γραφικότητας ...
