και αξιοπρέπεια.
Δυστυχώς όμως και στη δημοκρατία – με την ανικανότητα των πολιτικών διοικούντων - με ειδικές κυβερνήσεις συγκεκριμένου “σκοπού” - δύναται να καταστραφεί η χώρα, το έθνος, ο λαός και οι ηθικές του αξίες.
Το «προοδευτικό» μοντέλο πρότυπο της μεταπολιτευτικής περιόδου από αδυναμία-ανικανότητα πλείστων κυβερνόντων χρησιμοποίησε τη μεγάλη δύναμη του ψέματος, των απατηλών υποσχέσεων, τη φανταστική ψευδολογία με απόψεις που στηρίζονται σε ευήκοες φράσεις-κλειδιά με αληθοφανή επιχειρήματα.
Αυτή η τέχνη των λαοπλάνων απέκρυπτε επιμελώς την πραγματική αλήθεια από το λαό εκμεταλλευόμενη τάχα το φόβο της αποτροπής στρατιωτικης δικτατορίας οδηγώντας (παγιδεύοντας) τον σε υποσχετικές καλύτερες μέρες στην οικονομική δικτατορία των δανειστών με κυρίαρχο καταπιεστικό όπλο το Ευρώ για τις χειρότερες εφιαλτικές νύκτες.
Η συνέχεια δεν έχει τέλος γιατί στο γήπεδο των παλαιών φθαρμένων της πολιτικής προσχώρησαν αμαχητί τα «νέα φυντάνια» είτε από τζάκια, είτε από πλακάκια, είτε από σπόντα, είτε ευκαιριακά παίζοντας την ιδια μπάλλα, στο ίδιο γήπεδο με «διαφορετικές» φανέλλες επιδιώκοντας το βόλεμα και το γλύψιμο από το πρόσκαιρο μέλι της εξουσίας με την αλαζονεία της εξουσίας να τους κυριεύει.
Επειδή όλοι δεν είναι ίδιοι, η ελπίδα των υπαρχόντων λίγων και ικανών μπορει να υπάρχει ακόμη «το κάτι γεννιέται» για την Αναγέννηση του Εθνους και της πατρίδος
ΕΙΔΑΛΩΣ ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ για :
Αυτήν την «Δημοκρατία» που την απέτυχαν
Αυτήν την «πολιτική» της ευημερίας για τους πολιτικούς που βολεύονται
Αυτόν τον «λαό» που υποφέρει.
Το άρθρο του δημοτικού συμβούλου Πειραιά Νίκου Πηρούνια αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα "Παρασκήνιο"
