"Ρουκέτες" κατά της Δημοτικής Αρχής Μώραλη με αφορμή την "απόρρητη" έκθεση για τα περίπτερα στο Δήμο Πειραιά εξαπέλυσε...
η δημοτική παράταξη «Το λιμάνι της αγωνίας».
Στην αποκαλυπτική ανακοίνωσή του, το Λιμάνι της Αγωνίας σημειώνει τα εξής:
"Η κακοδαιμονία στο Δήμο Πειραιά δεν έχει τέλος. Μετά τον διαχειριστικό έλεγχο που έφερε στην επιφάνεια πολλές παρατυπίες των δημοτικών αρχών της περιόδου 2003 έως 2012, με έμφαση στη δημαρχιακή περίοδο του κ. Χρήστου Αγραπίδη, ένας νέος έλεγχος ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του Δήμου μας.
Όμως, για τη δημοτική αρχή Μώραλη και τον αρμόδιο αντιδήμαρχο το πρόβλημα περιορίζεται στο γιατί και πώς η δημοτική κίνηση «το Λιμάνι της Αγωνίας-Πειραιάς οι πόλη μας» πληροφορήθηκε την έκθεση και όχι στα ευρήματα και τα συμπεράσματά της, επιδιώκοντας να μετατοπίσει το βάρος από την απουσία βούλησής της για εξάλειψη των φαινομένων αυτών στην υποτιθέμενη παράτυπη δημοσιοποίηση του ελέγχου(!).
"Η κακοδαιμονία στο Δήμο Πειραιά δεν έχει τέλος. Μετά τον διαχειριστικό έλεγχο που έφερε στην επιφάνεια πολλές παρατυπίες των δημοτικών αρχών της περιόδου 2003 έως 2012, με έμφαση στη δημαρχιακή περίοδο του κ. Χρήστου Αγραπίδη, ένας νέος έλεγχος ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του Δήμου μας.
Αναφερόμαστε στον έλεγχο (αρ. έκθεσης 166Α/2016) του Υπουργείου Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων – Γενική Γραμματεία για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς που διενεργήθηκε από το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης και αφορά το χρονικό διάστημα από 1/1/2014 έως και τον Ιούνιο 2015 και στον οποίο περιγράφονται οι διάφορες παράνομες συμπεριφορές κάποιων περιπτερούχων και η ανοχή ή τουλάχιστον ο πλημμελής έλεγχος του Δήμου: τέλη για κατάληψη κοινόχρηστου χώρου που δεν πληρώνονται, πρόστιμα που δεν βεβαιώνονται, επεκτάσεις στις οποίες οι πολίτες «σκοντάφτουν πάνω τους», αλλά οι δημοτικές αρχές δεν διακρίνουν, έλλειψη τακτικών και εκτάκτων ελέγχων. Όλα αυτά αποτελούν μία παγιωμένη κατάσταση που συντηρείται επί σειρά ετών.
Όμως, για τη δημοτική αρχή Μώραλη και τον αρμόδιο αντιδήμαρχο το πρόβλημα περιορίζεται στο γιατί και πώς η δημοτική κίνηση «το Λιμάνι της Αγωνίας-Πειραιάς οι πόλη μας» πληροφορήθηκε την έκθεση και όχι στα ευρήματα και τα συμπεράσματά της, επιδιώκοντας να μετατοπίσει το βάρος από την απουσία βούλησής της για εξάλειψη των φαινομένων αυτών στην υποτιθέμενη παράτυπη δημοσιοποίηση του ελέγχου(!).
Είναι η ίδια στάση που τηρείται σε όλα τα κακώς κείμενα της πόλης μας, που προφανώς δεν δημιουργήθηκαν με τη νέα δημοτική αρχή, ωστόσο συνεχίζονται με την ίδια ένταση.
Υπάρχουν επιχειρήσεις που επί 4 χρόνια ταλανίζουν υπαλλήλους, αιρετούς και αρμόδια όργανα, αλλά που τελικά λόγω του «υψηλού δείκτη προστασίας» τους καταφέρνουν να παρατείνουν, άνευ τιμωρίας, την παράνομη συμπεριφορά τους.
Πρόσφατο παράδειγμα: σε μία επιχείρηση -η οποία, με διαδικασίες που είχαν αμφισβητηθεί από όλες τις τότε παρατάξεις της αντιπολίτευσης, εγκατέστησε και εκμεταλλεύεται καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος στις δύο παραλίες της πόλης μας- η δημοτική αρχή Μώραλη κωλυσιεργεί την επιβολή συμμόρφωσης της με έκδοση σχετικής απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου. Αρχικά αναβάλει τη συζήτηση και τελικά με πρόταση αντιδημάρχων της, που είναι μάλιστα επιφορτισμένοι με την είσπραξη των εσόδων του δήμου και τον έλεγχο της νομιμότητας, αποσύρει αυθαίρετα το θέμα, προκειμένου με αυτό τον εύσχημο τρόπο να δώσει κι άλλη μια ευκαιρία στην επιχείρηση να συνεχίσει να παρανομεί. Ευκαιρία που, όλως τυχαίως, συμπίπτει με την καλοκαιρινή περίοδο και… από χειμώνα βλέπουμε.
Αναγνωρίζουμε ότι επιβάλλεται να παρέχεται υποστήριξη στην επιχειρηματικότητα καθώς και να προσφέρεται η δυνατότητα στους δημότες και τους επισκέπτες της πόλης διάφορων επιλογών ψυχαγωγίας και αναψυχής τους. Αναρωτιόμαστε όμως, αυτά τα κοινωνικά αγαθά δεν πρέπει απαραιτήτως να συνυφαίνονται με τη νομιμότητα για να αποτελούν αγαθά; Δεν πρέπει τα κοινωνικά αγαθά να ιεραρχούνται μεταξύ τους; Δεν πρέπει κάθε θεσμικός φορέας διαχείρισης των κοινωνικών αγαθών να αποδεικνύει τη βούλησή του να τα υπερασπίζεται με βάση την κοινωνική σημασία τους; Εν τέλει μάλιστα ποιος καλύτερα και περισσότερο από την τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να αποτελεί το παράδειγμα για την αξίωση ή απαξίωση των κοινωνικών αγαθών;
Οι κάτοικοι του Πειραιά με απογοήτευση «βλέπουν» ότι και αυτή η δημοτική αρχή ανέχεται την παρανομία και δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων της δεν έχει να επιδείξει κάποια επιτυχία στην καταπολέμησή της. Αντίθετα, ξεφυτρώνουν νέες εστίες παραβατικών συμπεριφορών σε διάφορα σημεία της πόλης, με τη δημοτική αρχή να διαδραματίζει απλώς ρόλο παρατηρητή.
Ας μην αναρωτιούνται, λοιπόν, οι δημότες του Πειραιά για τους λόγους που αυτή η κατάσταση δεν ανατρέπεται. Η απάντηση είναι ολοφάνερη για εμάς: δεν υπάρχει βούληση, δεν υπάρχει μέτωπο κατά των σοβαρών παθογενειών του ένοχου παρελθόντος της πόλης και του εξ αυτού αβέβαιου μέλλοντός της".
